ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 547

“അതെ സമയം വളരെ വേഗത്തിൽ പറക്കുന്നു..”, ബാനു പരിഹസിച്ചു.

ലാലി തുടരുന്നു, “ശരി ഞാൻ നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും വിളിച്ചതിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരട്ടെ… ഒരുപക്ഷെ ബാനുവും ഹേമയും, ജയയും ലതയും നിങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തരല്ലെന്ന് നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരിക്കണം.

“നന്ദി സ്വർഗ്ഗം..”, കോറസിൽ ബാനുവിനെയും ഹേമയെയും പരിഹസിക്കുന്നു.

“അത് കളിക്കാൻ ഒരു നല്ല ഗ്രൂപ്പിനെ ഉണ്ടാക്കുന്നു.. അതിനാൽ.. എനിക്ക് ചില ഗെയിമുകൾ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട്, നിങ്ങൾക്ക് താൽപ്പര്യമുണ്ടെങ്കിൽ, എൻ്റെ മനസ്സിലുള്ളത് ഞാൻ നിങ്ങളെ അറിയിക്കും..”

ലതയും ജയയും, “തീർച്ചയായും ലാലി.. നിനക്ക് ഞങ്ങളെ നന്നായി അറിയാമെന്ന് തോന്നുന്നു.. നിൻ്റെ വഴികൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമാണ്..”

“എങ്കിൽ.. ആൺകുട്ടികൾ ഒരു മുറിയിലാണ്. ഇനി നിങ്ങളെയൊക്കെ ഇവിടെ കാണാൻ രണ്ടുപേർക്കും വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാകാം.. തങ്ങളുടേതല്ലാത്തവയെ മാത്രമേ അവർ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.. ഒരർത്ഥത്തിൽ..”

“കൂടാതെ ഇത് നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും അസ്വാസ്ഥ്യമായിരിക്കാം.. സ്‌ക്രിപ്റ്റ് ചെയ്‌ത ഒരു പ്രവൃത്തി എനിക്ക് സാധാരണയായി ഇഷ്ടമല്ല, പക്ഷേ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഇത് മികച്ച സമീപനമാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു..”, അവൾ താൽക്കാലികമായി നിർത്തി. എന്താണ് പിന്തുടരാൻ പോകുന്നതെന്ന പ്രതീക്ഷയിലാണ് എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുന്നത്.

“ആൺകുട്ടികൾ അന്ധരായിരിക്കും.. അവർക്ക് നോക്കാൻ കഴിയില്ല, അത് ഒരു ദുപ്പട്ട അന്ധതയല്ല.. നോക്കുക.. ചെവിയും അടഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അതിനാൽ നിങ്ങൾ നിലവിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ അവർക്ക് കേൾക്കാൻ കഴിയില്ല.. അവർ അവരുടെ നവജാത വസ്ത്രത്തിൽ ആയിരിക്കും (നഗ്നരായി! !) ഞാൻ അവരെ മുറിയിൽ നിന്ന് ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരും…”