ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 547

അവൾ ഇന്ദ്രിയാനുഭൂതിയോടെ ഞങ്ങളുടെ മുതുകുകൾ തടവി, എല്ലാ വടികളെയും പതുക്കെ കളിയാക്കി, ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിപ്പിച്ചു.

ഞങ്ങളുടെ തണ്ടുകൾ ഞെരുങ്ങി മുറുകി.

ഞങ്ങൾക്ക് സംഗീതമൊന്നും കേൾക്കാനോ രാത്രിയേക്കാൾ ഇരുണ്ടതായി കാണാനോ കഴിഞ്ഞില്ല. ധൂപവർഗ്ഗത്തിൻ്റെ സുഗന്ധം ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് നമ്മുടെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളാൽ കാണാൻ നിൽക്കുമ്പോൾ അത് ഒരു സസ്പെൻസ് അല്ലെങ്കിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ സാവധാനം ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

ലാലി നേരത്തെ ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാരോട് പുറം തിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു, അതിനാൽ ഞങ്ങളെ മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ അവർ ഞങ്ങളെ കാണില്ല, ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാരും പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ തയ്യാറായില്ല. ഡിവിഡി എപ്പിസോഡിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ ലാലിയെ അത്ഭുതപ്പെടുത്താൻ അവർ തയ്യാറായില്ല.

ഹാളിനുള്ളിൽ ഞങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യം ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാർക്ക് മനസ്സിലായി, ഞങ്ങൾ ശരിക്കും അന്ധരാണോ അതോ ലാലിയുടെ മറ്റൊരു കളിയാണോ എന്ന് അവർക്ക് ഉറപ്പില്ല. “സുഹൃത്തുക്കൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കൂ.. നിങ്ങളുടെ വിലപ്പെട്ട സ്വത്തുക്കൾ കാണൂ..” ലാലി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.

ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാർ കൗതുകത്തോടെ അപ്പോഴും തിരിയാൻ തയ്യാറായില്ല.. ബാനുവും ലതയും മടിച്ചില്ല, തിരിഞ്ഞു, ജയയും പിന്നാലെ ഹേമയും. മുന്നിലുള്ള നാല് ബഡ്ഡിംഗ് സ്റ്റഡുകളിലേക്ക് അവർ ഇപ്പോൾ നന്നായി നോക്കി, ഓരോരുത്തരും മറ്റ് രണ്ടെണ്ണം ശ്രദ്ധിച്ചു, ഒരെണ്ണം സ്വന്തം സൃഷ്ടിയാണെന്ന് അവർ കണ്ടില്ല.

ഒരു ഭയം കലർന്ന ത്രിൽ അവയിലെല്ലാം കടന്നുപോകുന്നു, ധൂപവർഗ്ഗവും ചുറ്റുമുള്ള അന്തരീക്ഷവും ആവേശം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.