ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 547

ജയയ്‌ക്കൊപ്പം രവി, ബാനുവിനൊപ്പം മോഹൻ, ലതയ്‌ക്കൊപ്പം ബാലു, ഹേമയ്‌ക്കൊപ്പം വിജയ് എന്നിങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ജോടിയായി (ഇതുവരെ കഥ പിന്തുടരുന്നവരും നമ്മുടെ അമ്മമാർ ആരാണെന്ന് ബാലുവിൻ്റെ (ഞാൻ) – ബാനു, രവിയുടെ – ഹേമ, വിജയുടെ – ലത. , മോഹൻ്റെ – ജയ).

താൻ ഭയന്ന ഒരു കോമ്പിനേഷൻ സംഭവിക്കുമോ എന്ന ആശങ്കയിൽ ഹേമ ആശ്വാസത്തിലാണ്. തൻ്റേതുമായി ജോടിയാക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. ജനൽ ബ്ലൈൻ്റുകൾ പൂർണ്ണമായും അടച്ചിരുന്നു, മുറിയിൽ മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കാണാമായിരുന്നു, പക്ഷേ രാത്രി വിളക്ക് വെച്ചതുപോലെ അൽപ്പം ഇരുട്ടായിരുന്നു. ലാലി സുന്ദരിയായിരുന്നു, ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ അമ്മമാരും അൽപ്പം ഇരുണ്ട വശത്തായിരുന്നു.

അമ്മമാർക്ക് അവരുടെ പൂർണ്ണവളർച്ചയെത്തിയ സൃഷ്ടികളെ നഗ്നരായി കാണാനും അഭിനന്ദിക്കാനും അസൂയ തോന്നാനും അഭിമാനിക്കാനും കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ സന്തതികൾക്ക് സമീപം ജോടിയാക്കാൻ അവർ ആഗ്രഹിച്ചു. അവർ ഞങ്ങളുടെ നേരിട്ടുള്ള കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് മാറി, അൽപ്പം അസ്വസ്ഥരായിരുന്നു, അതേസമയം ഒന്നുമില്ലാതെ അവർ എങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് അറിയാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചു.

ജനൽ ഷേഡുകൾ എല്ലാം മറച്ച മുറിയിൽ വെളിച്ചം മങ്ങി. ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഏകദേശം 4-5 അടി നല്ല അകലം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇരുവശവും കണ്ണിറുക്കുന്നതും എല്ലാവരും പരസ്പരം കാണുന്നതും ലാലി ഞങ്ങളെ നോക്കി.

വെളിച്ചം കുറവാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ലാലി ലൈറ്റിംഗ് കുറച്ചുകൂടി ഉയർത്താൻ പോയി. അതിനാൽ ഞങ്ങൾക്കെല്ലാം വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ലാലി ഭയാനകമായ നിശബ്ദത തകർത്തു. ഹേമയും ബാനുവും നാണമുള്ളതിനാൽ കുറച്ചുകൂടി ഇരുണ്ടതാണ് നല്ലത്.