ഒരു വേനൽ അവധിക്കാലം [അശ്വിൻ] 446

ലത ഏതാനും തവണ തൂണിൽ കയറിയിറങ്ങി. ജയയ്ക്കും മോഹനും ഇപ്പോൾ അത് ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിച്ചു.

അത് കണ്ട ലാലി ജയയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് മന്ത്രിച്ചു, “നിങ്ങൾ സ്വന്തം കാളയെ ഓടിക്കാൻ തയ്യാറാണോ?”

“ഇത് ആദ്യമായിരിക്കില്ല..” എന്നൊരു കണ്ണിറുക്കലോടെ ജയയും പറഞ്ഞു.

ലാലി മോഹനൻ്റെ മേലെ റബ്ബർ സ്ലീവ് തിരുകുകയും ജയ തറയിൽ കിടന്നുറങ്ങുകയും ചെയ്തു. മോഹൻ അവളെ മിഷനറി സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് കയറ്റി, “ആഹ് ആഹ്..” എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു.

അകത്തേക്ക് തള്ളിക്കയറിയപ്പോൾ മോഹൻ, “ഊഹ്ഹ്..” എന്ന് പുലമ്പി, അവർ ഒരു ശരീരം പോലെ മുറുകെ പിടിച്ചു. ഞാനും രവിയും ഇത് നോക്കുകയായിരുന്നു, അവരുടെ സ്ഥാനത്ത് ഞങ്ങൾക്ക് വരാൻ സാധ്യതയുണ്ടോ എന്ന് അറിയാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഹേമയ്ക്കും ബാനുവിനും മനസ്സ് മാറുമോ?

2 പേരും പ്രവർത്തനത്തിലേർപ്പെടുന്നത് കണ്ട ലാലി ബാനുവിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് മന്ത്രിച്ചു, “നിങ്ങൾ ശ്രമിക്കണം..”

ബാനു ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, ലതയിൽ നിന്നും ജയയിൽ നിന്നും കണ്ണെടുക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഹേമ ബാനുവിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി, ലാലി എന്താണ് മന്ത്രിക്കുന്നത് എന്ന് അറിയാൻ ആഗ്രഹിച്ചു.

ലാലി തുടർന്നു, “നിങ്ങൾ ശ്രമിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ആൺകുട്ടികൾ കണ്ണടച്ചപ്പോൾ, നിങ്ങൾ കുറച്ച് തവണ ശ്രമിച്ചു, നിങ്ങളുടെ സൃഷ്ടികളും തുറമുഖം പരീക്ഷിച്ചുവെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് പുഷ് സിഗ്നൽ നൽകി.

ലാലി ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് വന്ന് സാധ്യമായ ഒരു കരാറിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിനായി ഞങ്ങളുടെ തൂണുകളിൽ റബ്ബർ കവറുകൾ തിരുകി. ലാലി ബാനുവിൻ്റെയും ഹേമയുടെയും അടുത്തേക്ക് മടങ്ങി.