പാവം ദിവ്യ [Jabbar Nair] 1610

“ന്താ സാറേ ഉഷാറാല്ലെ കാര്യങ്ങൾ?”

അതിരാവിലെ യാത്രയ്ക്കായി സ്കൂളിൽ എത്തി കാറിൽ നിന്ന് സാറിനോട് ടോണി ഇത് ചോദിച്ചപ്പോ ഒരു ചെറിയ ചിരി മുഖത്തു ഉണ്ടായിരുന്നു.

ടോണയിയെ നോക്കി ചിരിച്ചെന്നു വരുത്തി കാറിൽ നിന്ന് ബാഗുകളും എടുത്തു നടക്കുമ്പോ ബിജു സർ പല്ലു ഞെരുമുകയായിരുന്നു.

“വന്നു കണികണ്ടത് തന്നെ ഈ തെണ്ടിയെ ആണല്ലോ ഈശ്വരാ.”

സ്കൂളിലെ PT സാറായ ടോണിയോട് ബിജു സാറിനു കലിപ്പ് തോന്നാൻ പ്രത്യേകിച്ച് കാരണം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. മസിലും പെരുപ്പിച്ചു ആറടി പൊക്കത്തിൽ വന്നു നിൽക്കുന്ന കരുവീട്ടി നിറമുള്ള ടോണിയെ ആരാധനയോടെ ആയിരുന്നു സ്കൂളിലുള്ള കുട്ടികളും ടീച്ചർമാരും കണ്ടിരുന്നത് . 40 വയസുണ്ടെന്ന് കണ്ടാൽ പറയാത്ത ഒരു ഒത്ത പുരുഷൻ! അത് മാത്രം മതിയായിരുന്നു ബിജു സാറിനു ടോണിയെ വെറുക്കാൻ.

ഈ സ്കൂളിൽ വന്ന കാലം തൊട്ട്ടോ ണി ദിവ്യ ടീച്ചറെ വട്ടം ഇട്ട് പറക്കാൻ തുടങ്ങിയതാ. പക്ഷെ മറ്റാർക്കും എന്ന പോലെ ടോണിക്കും ടീച്ചറുടെ ഏഴയലത്തു എത്താൻ പറ്റിയിട്ടില്ല.

“ബാഗ് ഞാൻ എടുക്കണോ സാറെ.”

ദിവ്യ ടീച്ചറെ ബസിൽ കയറ്റി ഇരുത്തി ടീച്ചറുടെ ബാഗുകൾ ബസിൽ എടുത്തു വച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ബിജു സാറിനോട് ടോണി കുശലം ചോദിച്ചു.

ഒന്നും മിണ്ടാതെ സാധനങ്ങൾ എടുത്തു വെച്ച് ദിവ്യ ടീച്ചറോട് എന്തക്കയോ സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു ബിജു സർ സ്വന്തം ബസിലേക്ക് നടന്നു. മനസില്ലാ മനസോടെയാണ് ബിജു സർ ഈ യാത്ര പോകുന്നത്. എങ്ങനെ മനസമാധാനം കിട്ടും കോഴികുഞ്ഞിനെ തള്ള കോഴി കൊണ്ട് നടക്കുന്ന പോലെ കൊണ്ട് നടന്ന തന്റെ ഭാര്യ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി തൻ്റെ കൺവെട്ടത്ത് നിന്ന് മാറി രണ്ടു ദിവസം നിൽക്കുകയാണ്.