പാവം ദിവ്യ 2 [Jabbar Nair] 3158

പെട്ടെന്ന് ബസ്സിൽ നിശബ്ദത ആയി, സോമൻ സാർ കയറി ദിവ്യ ടീച്ചറിന്റെ തൊട്ടു പുറകിൽ നിന്നു.

“നിങളുടെ ബാച്ചിലെ കുട്ടികൾ എവിടെയൊക്കെയാണ് ഇരുന്നതെന്നു നിങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലേ. പിന്നെ എന്താണ് ഇത്ര ബഹളം വെക്കാൻ. എങ്ങനെ ആണോ ഇതുവരെ വന്നത് തിരിച്ചു സ്കൂളിൽ എത്തുന്ന വരെ അങ്ങനെ തന്നെ മതി ഇരുത്തം. ലത ടീച്ചറെ ബാക്ക് സീറ്റ് തൊട്ടു റീ ഏറെഞ്ചു ചെയ്.”

അൽപ്പം ചൂടിലാണ് സാറെന്നു എല്ലാവര്ക്കും മനസിലായി. ലത ടീച്ചർ ഓരോരുത്തരെ ആയി മാറ്റി ഇരുത്താൻ തുടങ്ങി. ദിവ്യ ടീച്ചർക്ക്‌ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. ടീച്ചർ നിന്ന് പരുങ്ങി.

“ടീച്ചറെ, എന്താ ടീച്ചറിന്റെ ബാച്ചിലെ പിള്ളേരുടെ സീറ്റ് ടീചെർക്കറിയില്ലേ”

ദിവ്യ ടീച്ചറോട് ഇത് ചോദിച്ചുകൊണ്ട് സാറ് ടീച്ചറിന്റെ തൊട്ടു പുറകിലേക്ക് ചേർന്ന് നിന്നു. ഇടതു സൈഡിൽ കമ്പിയും വലതു വശത്തു പുറകിലായി സോമൻ സാറും പോരാത്തതിന് എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് ഒരു ക്ലവും ഇല്ലാതെ ഉള്ള നിൽപ്പും.

“ടീച്ചർ പേടിക്കേണ്ട, ഞാൻ സഹായിക്കാം, ടീച്ചറിന്റെ ബാച്ചിലെ പിള്ളേരെ ഒക്കെ എനിക്കറിയാല്ലോ. നോക്കട്ടെ. ആ എല്ലാരും കറക്റ്റ് ആയിട്ടാണല്ലോ ഇരിക്കുന്നത്, പിന്നെ ടീച്ചർ എന്തിനാണ് പേടിക്കുന്നത്?”

തന്നോട് വർത്താനം പറയുന്ന സോമൻ സാറിന്റെ ശ്വാസം ടീച്ചറിന് തന്റെ കഴുത്തിൽ അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത്ര ചേർന്ന് വന്നു നിന്നാണ് സാറ് വർത്താനം പറയുന്നത്. ടീച്ചറിന്റെ നെഞ്ച് പട പട ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി.