പത്മജാ ദേവി അന്തർജ്ജനം [കൊമ്പൻ] 775

“അമ്മെ!”

“അജയ്, വേണ്ട എണീക്കണ്ട! കിടന്നോ ഞാൻ വെറുതെ…” അമ്മയെണീക്കാൻ തുടങ്ങീതും ഞാൻ കൈകളിൽ കോർത്ത് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അമ്മയുടെ മുഖത്തൊരു ചിരി പടരുന്നപോലെ തോന്നിയതും എന്റെ കൈകൾ അമ്മയുടെ വയറിൽ ഇഴഞ്ഞു. മാംസളമായ വയറിൽ ചുറ്റിപിടിച്ചതും അമ്മയുടെ ദേഹത്തെ തണുപ്പ് എന്റെ കൈകളിലേക്ക് ഇറങ്ങി. പെട്ടന്നൊരു കിതപ്പ് അമ്മയുടെ മുലകളിൽ ഇരമ്പുന്നത് കണ്ടതും, അമ്മയെ ചുറ്റിപിടിച്ചു ഞാൻ ബെഡിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു. എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് അമ്മ പൂച്ചക്കുട്ടിയെപോലെ കിടന്നതും.

“അമ്മെ, ഇവിടെ കിടന്നൂടെ…”

“ഉഹും നീ ചീത്തകുട്ടിയാ… എന്നെ എന്തേലും ചെയ്യും, ഞാനില്ല.”

“ഇപ്പോഴൊന്നും ചെയ്യില്ലമ്മേ, അമ്മയുടെ സമ്മതം കിട്ടീട്ട് ചെയ്തോളാം”

“ഛീ പോടാ”

അമ്മയുടെ മാംസളമായ കുണ്ടിയിൽ എന്റെ കൈ രണ്ടും കൂടെ കുഴ്ച്ച് മറിക്കുന്നനേരം. അമ്മയുടെ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തു. തൊട്ടടുത്തെവിടെയോ ഗാനമേളയുടെ പാട്ട് കേൾക്കാമായിരുന്നു, ഞാനത് കാതോർത്തു, “അമ്മെ എനിക്കിനി പെണ്ണൊന്നും നോക്കണ്ട. ഞാൻ മോഹിച്ചുപോയി. അമ്മയിതിനു സമ്മതച്ചില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇനി ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരില്ല”

“അമ്പട അങ്ങനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി കാര്യം നേടാനൊന്നും നോക്കണ്ട!”

“നീയെങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നിലെങ്കിൽ ഞാൻ വേറെ ആരെയെങ്കിലും കെട്ടി സുഖമായിട്ട് ജീവിക്കും!”

അത് കേട്ടതും എന്റെ സർവ നിയന്ത്രണവും തെറ്റി, എന്റെ ദേഹത്തൊട്ടി കിടക്കുന്ന അമ്മയുടെ കഴുത്തിൽ എന്റെ ചുണ്ടുകളെ വന്യമായി ഉരയ്ക്കുകയും പയ്യെ പയ്യെ കടിക്കുകയും ചെയ്തതും.

“അയ്യോ അജയ്, ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ. പ്ലീസ് പ്ലീസ്!!!”

പക്ഷെ അമ്മയുടെ ചിണുങ്ങൽ എന്റെ കഴപ്പ് കൂട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു. “നഹ്മ് ങ്ങും ങ്‌ഹും പ്ലീസ്….” എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ ലാവണ്യം എന്റെ ഇരുകൈകൊണ്ടും ഞാൻ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അമ്മ എന്റെ നെഞ്ചിൽ കൈകുത്തി എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും ഞാൻ വിട്ടയച്ചു. ഇന്നത്തേക്ക് ഇതുമതി. എന്നാലും അമ്മയുടെ ഉള്ളിൽ ഇങ്ങനയൊക്കെ ഉണ്ടെന്നു ഇപ്പോഴല്ലേ അറിയുന്നത്.

പക്ഷെ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വീണ്ടും പഴയ അതെ മുഖം. അടുക്കളയിൽ വെച്ച് ഞാനൊന്നു കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും എന്നെ കലിപ്പിച്ചു നോക്കി. അപ്പൊ ഇന്നലെ നടന്നത് സ്വപ്നം ആണോ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിക്കയുണ്ടായി.

ആ ദിവസവും അങ്ങനെ കടന്നു. ഒടുക്കം ഞാൻ പോകുന്നതിന്റെ തലേന്ന് അമ്മ രാവിലെ മുതൽ കരച്ചിലായിരുന്നു. വൈകീട്ടായപ്പോൾ ഞാനമ്മയുടെ മുറിയിൽ ചെന്ന് പറഞ്ഞു. “റെഡിയാകുന്നില്ലേ! പുലർച്ചെ 2 മണിക്കാണ് ഫ്ലൈറ്റ്”