പക [SAiNU] 950

എനിക്കറിയാമല്ലെടാ അച്ഛനെ നിന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്..

നി പറ കാർത്തി ഞാനിതു പറഞ്ഞു അച്ഛനുമായി പിണങ്ങണം എന്നാണോ നി പറയുന്നേ.

അല്ലെടാ അച്ഛന്റെ മനസ്സ് എന്താണെന്നു നമുക്കറിയില്ലല്ലോ

അച്ഛൻ ഓക്കേ ആണെങ്കിൽ നമുക്കു വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടുപോകാം. അല്ലെങ്കിൽ എതെങ്കിലും നല്ല അതിനു പറ്റിയ കേന്ദ്രങ്ങൾ ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ നാട്ടിലൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ പിന്നെന്താ.

ഹ്മ്മ് ആ അകരച്ചിൽ എന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പോകുന്നില്ലെടാ.

ഇനി അതേ കുറിച്ച് ആലോചിക്കാതെ…

 

നി ശില്പയെ വിളിച്ചേ.

എന്തിനാടാ..

എടാ എനിക്ക് ഒന്ന് കാണണം അവരെ.

ഒരുപാട് കാലമായില്ലേ കണ്ടിട്ട്..

ഹ്മ്മ് എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ശില്പയെ വിളിച്ചു.

ശില്പ എടുത്തതും കാർത്തി എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങിച്ചു.

ആ ശില്പ ഇത് ഞാനാ കാർത്തി.

ഹാ പറയു സാർ.

മനുവിന്റെ അമ്മയെ ഒന്ന് കാണണം നി ഇപ്പൊ വീട്ടിലുണ്ടോ.

ഹാ ഉണ്ട്

വന്നോളൂ.

ഓക്കേ

 

ഫോൺ ഡിസ്കണക്ട് ആക്കി കൊണ്ട് കാർതതി ടാ വണ്ടി തിരിക്ക്‌

ശിൽപ്പയുടെ വീട്ടിലേക്കു വിട്..

ഞങ്ങൾ ശിൽപയുടെ വീടെത്തിയതും. ശില്പ മുന്നിൽ ഞങ്ങളെ വെയ്റ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

കാർ നിറുത്തി ഇറങ്ങിയതും

ഹലോ ശില്പ.

ഹായ് കാർത്തി സാർ.

ശില്പ ഇനി ഈ സാർ കൂട്ടിയുള്ള വിളിയോന്ന് നിർത്തിക്കൂടെ നിനക്ക്.

 

അത് ശീലമായി പോയി.

ഇവനെയും നി അങ്ങിനെയാണോ വിളിക്കാറ്.

യെസ് എന്റെ ബോസ്സ് അല്ലേ.

അതേ ശില്പയോട് ഒരുകാര്യം സംസാരിക്കാനുണ്ട്. എന്ന് പറഞ്ഞതും.

മനു ഇടപെട്ടു ഹാ ശില്പ എവിടെ അവര്.

അകത്തുണ്ട് സാർ.

വരൂ.

ശില്പ മുന്നേ നടന്നതും മനു കാർത്തിയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചൊന്നു അമർത്തി.

ഇല്ലെടാ ഞാൻ പറയില്ല നിന്റെ നാക്കിൽ നിന്നു തന്നെ അവളറിയട്ടെ

 

ഹ്മ്മ് എന്നാ വാ

ഹോ സങ്കടം ഒക്കെ പോയോ

ശില്പയെ കണ്ടതും.

ടാ വാടാ.

മനുവും കാർത്തിയും കൂടെ അകത്തോട്ടു കയറി.

അമ്മേ അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചോണ്ട് ശില്പ അകത്തോട്ടു പോയി.

ഹാ മനുവോ എന്ന് ചോദിച്ചോണ്ട് ശിൽപയുടെ അമ്മ വന്നു.