പകൽമാന്യ [Sukimon] 605

“ഇവൾ ഇങ്ങനെ ഇറങ്ങി പോയതാ എന്ന് എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു? ”

“ഇവളെ കാണാത്തത് കൊണ്ട് പോലീസിൽ അറിയിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾ ഇവിടെ വീട്ടിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു എന്ത് പറയാനാ ഇപ്പഴത്തെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ ഒരു ധൈര്യം”

“ആ പാവം വിജേഷ് ആ കുടുംബത്തിന് വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടുവാ ആ കൊച്ചിനെ പോലും അവൾ ഓർത്തില്ല ഇനി കൊച്ചിന്റെ കാര്യം എന്ത് ചെയ്യും വിജേഷ് അറിഞ്ഞോ സംഭവം? ”

“ഉം അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട് അവൻ ഇത് എങ്ങനെ സഹിക്കും പാവം അവൻ ഉടനെ വരും അവൻ വന്നിട്ട് എല്ലാത്തിനും ഒരു തീരുമാനം ഉണ്ടാക്കും.”

“അന്ന്യ ദേശത്തു കിടക്കുന്നു ഭർത്താവിനെ വഞ്ചിച്ച് അവൾക് എന്ത് കിട്ടാനാ സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ പോലും വേണ്ടാന്ന് വെച് ഇങ്ങനെ കണ്ടവന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി പോകാൻ അവൾക്ക് എങ്ങനെ മനസുവന്നു അവളെ ഒക്കെ വെടി വച്ചു കൊല്ലണം ”

റീനയുടെ ദേഷ്യവും സംസാരവും കണ്ട് അരുണിന് ആവേശവും തോന്നി വിഷമവും തോന്നി, വിഷമം എന്താണെന്നു വച്ചാൽ ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രശ്നം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഇത്രേം രോഷംകൊള്ളുന്ന ഒരാളെ തനിക്കു എങ്ങനെ വളക്കാൻ പറ്റും ഇത്രെയും
ആദർശധീരയാ ഒരുആളെ തന്റെ വാണാറാണി ആക്കിയത് തനിക്ക് പറ്റിയ തെറ്റ് ആയി അവനു തോന്നി റീന ചേച്ചിയും ആയിട്ടുള്ള കളി അത് തന്റെ മനസ്സിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി പോകുമോ തനിക്കും സാദാരണ പോലെ വിഹത്തിനു ശേഷമേ ഒരു കളി വിധിച്ചിട്ടുള്ളു എന്നൊക്കെ ആലോചിച് അവൻ ദുഃഖിച്ചു.

“ടാ അരുണേ….. ”

അവൻ ഞെട്ടിപ്പോയി നോക്കിയപ്പോൾ അമ്മ
അവൻ ആകെ പേടിച്ചു പോയി ചിന്തയിൽ മുഴുകിനിന്ന അവൻ അറിഞ്ഞില്ല അവരുടെ സംസാരം തീർന്ന കാര്യം

“നീ അവിടെ എന്ത് ചെയ്യുവാ…. ”

“ഒന്നുമില്ല അമ്മേ” എന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ അവിടെ നിന്നും nice ആയി മുങ്ങി.

അന്ന് രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ റീന ചേച്ചി പറഞ്ഞ dialogue കൾ അവന്റെ ചെവിയിൽ repeat ചെയ്ത് repeat ചെയ്ത് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.
‘ഇല്ല നടക്കില്ല എന്റെ ആഗ്രഹം ഒരിക്കലും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല’
അവന്റെ മനസ് ഒരു pessimistic approach ലേക്ക് മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു, മുൻപ് ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രേതീക്ഷകൾ എല്ലാം പതുക്കെ പോകാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ എപ്പഴോ അവൻ പതിയെ നിദ്രയിലേക്ക് വീണു പോയി.
കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം കോളേജ് വിട്ടു അരുൺ വീട്ടിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ അവന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു

“എടാ വിജേഷ് വന്നിട്ടുണ്ട്”

“ആണോ എപ്പം വന്നു? ”

“ഇന്ന് രാവിലത്തെ ഫ്ലൈറ്റ് നു”