പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണ് 1 [പോക്കർ ഹാജി] 307

‘ഒന്നു പോടീ പെണ്ണെ.അവനെന്തായാലും പോകുവല്ലെ ഇനിയവനെ ഇതുപോലൊന്നു കാണണമെങ്കി രണ്ടു കൊല്ലമെങ്കിലും കഴിയണ്ടേടി.എല്ലാം അച്ചനറിഞ്ഞപ്പൊ ചെയ്യാനൊരു ആഗ്രഹം തോന്നുന്നെടി.അച്ചനറിഞ്ഞോണ്ടു ചെയ്യുമ്പൊ അതിനൊരു പ്രത്യേക രസം ഉണ്ടു.നീയവനെ ഉച്ചക്കു പറഞ്ഞു വിടു.എന്നിട്ടു വേണം എനിക്കച്ചനോടു ബാബുമോന്‍ വന്നു പോയതു വിശദീകരിച്ചു പറയാന്‍.’
‘ഊം ഞാന്‍ പറയാം അമ്മേടെയൊക്കെ ഒരു യോഗം നടക്കട്ടെ നടക്കട്ടെ.’
‘നീ വെഷമിക്കണ്ടെടി നമുക്കെന്തെങ്കിലും വകുപ്പുണ്ടാക്കാം.’
‘ഓ എന്തു വകുപ്പു ബാബുവേട്ടന്‍ വരുമ്പൊ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു വിടാം.’
‘ഊം എടി കുഞ്ചൂസെന്തിയെ’
‘അവനിവിടെ ഒറങ്ങുവാ അമ്മ വിളിച്ചോണ്ടിരുന്നപ്പോഴാ പാലു കുടിച്ചോണ്ടൊറങ്ങിയതു.ഇനിയവനെ ഒന്നു കിടത്തണം.’
‘ന്നാ നീ അവനെ കെടത്ത് ഞാന്‍ വെക്കുവാ ബാബു വരുമ്പൊ അത്യാവശ്യമായി പറഞ്ഞു വിടണെ മോളെ’
‘ഓ വിടാം വിടാം.’
ഫോണ്‍ വെച്ചു കഴിഞ്ഞു ഇനിയടുത്തതെന്താണു എന്നു ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടു നിന്നപ്പോഴാണു മനസ്സിലൊരു ബുദ്ധി തോന്നിയതു.
ബാബു വരുമെന്നു പറഞ്ഞതു കൊണ്ടു സുമതി ചിക്കു കേള്‍ക്കാനായി ഇടക്കിടക്കു അരക്കെട്ടില്‍ വേദനയെടുക്കുന്നെന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ടു നടുവിനു കൈ കൊടുത്തു കൊണ്ടു അടുക്കളയിലോരൊ ജോലികള്‍ ചെയ്യുകയും വെച്ചു വെച്ചു നടക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്തു കൊണ്ടു സോഫയില്‍ ചെന്നിരുന്നു.അമ്മയിരുന്നതു കണ്ട ചിക്കു ഓടി വന്നു അമ്മയുടെ കൂടെ കേറിയിരുന്നു കൊണ്ടു മുലയില്‍ പിടിച്ചു .
‘ങ്ങേ ഇന്നും അമ്മച്ചിക്കു വേദനയാണൊ’
‘ഊം ആന്നെടാ എന്താ ചെയ്യാ.നല്ല പോലെ തടവിപ്പിടിച്ചാലെ ഒരു സുമുള്ളു.’
‘അമ്മേ നല്ല വേദനയുണ്ടൊ’
‘ഊം ഉണ്ടെടാ നല്ല വേദനയുണ്ടു തടവാതെ അതു മാറത്തില്ല.’
‘ഇനീപ്പൊ എന്തു ചെയ്യും ഞാന്‍ തടവണൊ’
ഇതു കേട്ടു ചിരിച്ചു കൊണ്ടു സുമതി
‘എടാ അതിനു നീയെന്റെ അമ്മിഞ്ഞേല്‍ പിടിച്ചു കളിച്ചിട്ടെന്താ കാര്യം അമ്മച്ചിക്കു അമ്മിഞ്ഞേലല്ല വേദന’