പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണ് 1 [പോക്കർ ഹാജി] 307

നോക്കി ഒന്നു കൊഞ്ഞണം കുത്തിക്കാണിച്ചിട്ടു മാറത്തിട്ടിരുന്ന തോര്‍ത്തെടുത്തു സോഫയിലേക്കിട്ടിട്ടു സുമതി പോയി മുന്നിലെ കതവടച്ചിട്ടു വന്നു ബാബുവിന്റെ അടുത്തു വന്നു നിന്നു.ചിക്കുവിന്റെ പറച്ചിലു കേട്ടു ബാബു ചോദിച്ചു
‘ആണൊ അമ്മേ വേദന കൊണ്ടു കരയുവാരുന്നൊ’
‘പിന്നില്ലാണ്ടു നടു വേദന പിന്നേം സഹിക്കാം പക്ഷെ തൊടേടെ എടേലു കഴപ്പെളകിയാ എങ്ങനാടാ മരുമോനെ സഹിക്കാന്‍ പറ്റുന്നെ.’
‘ആ അതു ശരി അപ്പൊ കഴപ്പെളകിയതാണൊ ‘
‘ആ അതേടാ മോനെ ഹൊ അതിന്റെടേലെ കടി സഹിക്കാന്‍ വയ്യെട,മുഴുത്ത എന്തെങ്കിലും ഒരു ദണ്ടൊ കുണ്ണയൊ കേറ്റിയടിച്ചു പതപ്പിച്ചു തരാതെ മാറത്തില്ല.നീ കയ്യൊന്നു കേറ്റി നോക്കിയെ അപ്പോഴറിയാം അവസ്ഥ.നീ വരുന്നതു കൊണ്ടു ഒരു ഷഡ്ഡി പോലും ഇട്ടിട്ടില്ല.’
ബാബു സുമതിയെ അടുത്തു ചേര്‍ത്തു നിറുത്തിക്കൊണ്ടു മുണ്ടിനിടയിലേക്കു കൈ കേറ്റി.തേന്‍ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു നിക്കുന്ന പൂര്‍ച്ചാലില്‍ വിരലിട്ടിളക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു
‘ങ്ങേ ഇതാകെ നിറച്ചു വെച്ചിരിക്കുവാണല്ലൊ അമ്മേ.വല്ലാതെ കഴച്ചു മുറ്റി നിക്കുവാണെന്നു തോന്നുന്നല്ലൊ.’
‘പിന്നില്ലെ നീ വന്നു കളിച്ചിട്ടു പോകുന്നുണ്ടെന്നു അച്ചനറിഞ്ഞതു കൊണ്ടു ഇനി അച്ചനെ അറിയിച്ചുള്ള കളിയാ ഇതു അപ്പൊ കൊറച്ചു കടി കൂടും.’
തുടയല്‍പ്പം അകത്തിക്കൊടുത്തു കൊണ്ടു അവന്റെ വിരലുകള്‍ക്കു നല്ല പൊലെ മേഞ്ഞു നടക്കാന്‍ സൗകര്യം ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിട്ടവള്‍ ചോദിച്ചു
‘ടാ മോനെ നീ ചോറുണ്ടിട്ടാണൊ വന്നെ ചോറുണ്ടിട്ടു കളിച്ചാല്‍ മതിയൊ.ഞാനാണെങ്കി കഴപ്പെടുത്ത കാരണം അതൊന്നും ഓര്‍ത്തില്ല.’
‘കഴിച്ചൊന്നുമില്ല പക്ഷെ ഒന്നും വേണ്ടമ്മെ വയറു നെറച്ചുകഴിക്കാനുള്ളതും കുടിക്കാനുള്ളതും അമ്മയിവിടെ നെറച്ചു വെച്ചെക്കുവല്ലെ എനിക്കതു മതി’
‘ഹൊ എന്റെ ചക്കരെ നിന്നെത്തന്നെ എന്റെ മരുമോനായിട്ടു കിട്ടിയല്ലൊ അതുമതി.എന്റെ മോന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്‌തൊ അമ്മ ദെ ഇങ്ങനെ നിന്നു തരാം.’
സുമതി ബാബുനോടു ചേര്‍ന്നു നിന്നു കൊണ്ടു കുറുകി.
‘എങ്കി വാ അമ്മെ നമുക്കകത്തു പോകാം’
‘ഊം’ എന്നു മൂളിക്കൊണ്ടു അവള്‍ ചിക്കുവിനെ നോക്കി അപ്പോഴുമവന്‍ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പലഹാരം തിന്നുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു
‘ടാ മോനെ ചിക്കുവെ ഞങ്ങളു രണ്ടും കൂടി അകത്തെ മുറീലേക്കു പോകുവാ കേട്ടൊ അമ്മച്ചിക്കാകെ കഴപ്പെടുത്തു നിക്കുവാ ദേ നോക്കിയെ കണ്ടില്ലെ അളിയന്‍ കയ്യിട്ടു തടവിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു കൊണ്ടാ