പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണ് 1 [പോക്കർ ഹാജി] 307

‘എങ്കി ഞാന്‍ പൈസ തരാം മോനെ’
‘യ്യൊ അതു വേണ്ട അമ്മായിയമ്മേടെ പൂറും നക്കി കുണ്ണപ്പാലും നെറക്കണമെങ്കി കുറച്ചു പൈസയൊക്കെ എനിക്കു ചെലവാക്കാന്‍ പറ്റും.’
അന്നു പിന്നെ ബാബു കടയില്‍ പോയി കുറച്ചു കൂടി ബേക്കറി സാധനങ്ങള്‍ മേടിച്ചു കൊണ്ടു ചിക്കുവിനു കൊടുത്തു .എന്നിട്ടു അമ്മായിയമ്മയെ തിരിച്ചും മറിച്ചും അടിച്ചു കളിച്ചു വായിലും അടിച്ചൊഴിച്ചിട്ടാണു തിരികെ പോയതു.ബാബു പോയപ്പോള്‍ വിരഹദും പേറുന്ന കാമുകിയെ പോലെ സുമതിയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി.വല്ലാത്തൊരു ശൂന്ന്യതയായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിലപ്പോള്‍.അവനും കൂടി പോയാല്‍ ഇനി എന്തു ചെയ്യും തനിക്കിനി ആരുണ്ടു.ബാബു പോയ വഴിയിലേക്കു എത്ര നേരം നോക്കി നിന്നെന്നു സുമതിക്കു തന്നെ അറിയില്ല.
‘ടീ ആരെ നോക്കി നിക്കുവാടി നീ കൊറേ നേരമായല്ലൊ ഇങ്ങനെ നിക്കാന്‍ തുടങ്ങീട്ടു.’
പരുഷമായ സംസാരം കേട്ടു ചിന്തകളില്‍ നിന്നുണര്‍ന്ന സുമതി നോക്കിയപ്പോള്‍ രമേശേട്ടന്‍ തന്റെ മുന്നില്‍ നിക്കുന്നതു കണ്ടു.
‘ങ്ങേ ചേട്ടനൊ ചേട്ടനെപ്പം വന്നു’
‘ഞാനൊ ഞാന്‍ വന്നിട്ടു കൊറേ നേരമായി നീ ഇവിടെങ്ങും അല്ലെ വഴിയെ പോകുന്നവനെയൊക്കെ നോക്കി നിന്നു സൗകര്യം പോലെ വിളിച്ചകത്തു കേറ്റാനായിരിക്കും അല്ലെ’
‘എന്റെ പൊന്നു ചേട്ടാ എന്റെ മരുമോനു ഞാന്‍ കൊടുത്തെന്നു വെച്ചു എന്നെയങ്ങു വെറും തേവിടിശ്ശിയായി കാണരുതു.എന്റെ മോളുടെ ഭാവിയും ഓര്‍ത്തിട്ടാണു മരുമോനു കൊടുത്തതു അവന്‍ ചോദിച്ചാലെങ്ങനാ കൊടുക്കാതിരിക്കുന്നതു ഹല്ല പിന്നെ’
‘ആ അതു വിടു നീയാണെങ്കി ഒന്നു പറഞ്ഞു രണ്ടാമത്തേതിനു കേറ്റിക്കളിപ്പിച്ചോളാ പിന്നെ കൂടുതലെന്തു പറയാനാ.’
‘ആ അങ്ങനാണൊ എന്നെപ്പറ്റി ധരിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നെ എങ്കി കേട്ടൊ.അവനിന്നും ഇവിടെ വന്നിരുന്നു’
‘ആരു ബാബുവൊ’
‘അല്ലാതെ വേറാരാ വേറെ നാട്ടാര്‍ക്കൊന്നും ഞാനിതുവരെ കാലു കവച്ചു കൊടുത്തിട്ടില്ല.’
‘അവനിന്നും വന്നൊ മൈരന്‍’
‘അവനെ കുറ്റം പറയണ്ട ചേട്ടാ അവനെ ഞാന്‍ ഇന്നു വിളിച്ചു വരുത്തിയതാ’
‘എന്തിനു’
‘എന്തിനെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ കളിക്കാന്‍ അല്ലാതെന്തിനാ’
അവളുടെ ചുണ്ടില്‍ ചെറു പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നു