പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണ് 1 [പോക്കർ ഹാജി] 307

‘എനിക്കെങ്ങും വേണ്ട അവന്റെ കോപ്പു.ഇനിയെങ്ങാനും നീയവന്റെ കയ്യീന്നു മേടിച്ചു തിന്നാലാ എന്റെ വിധം മാറുന്നതു.എടാ പറയെടാ ലവന്‍ വന്നിട്ടു ഇവിടെ അമ്മയുമായി എന്തായിരുന്നു പരിപാടി .അവന്‍ അമ്മയെ എന്തുവാ ചെയ്തതെ എന്തെങ്കിലുംനീ കണ്ടൊ.അതൊ അവന്‍ കൊണ്ടു വന്നതു അണ്ണാക്കില്‍ തള്ളിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാരുന്നൊ പറ’
‘ഊം കണ്ടു കണ്ടു ഒക്കെ കണ്ടു’
അതു കേട്ടു രമേശനു ആവേശം കൂടി സുമതിയെ ഒന്നു നോക്കിയിട്ടു ഒന്നിളകിയിരുന്നിട്ടു വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
‘എന്താ കണ്ടെ പറ പറ വേഗം പറ എന്താ കണ്ടെ’
‘ദോ അവിടിരുന്നു ഞാന്‍ കേക്കു തിന്നോണ്ടിരുന്നപ്പം അളിയനും അമ്മേം കൂടി വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞോണ്ട് ഇവിടിരിക്കുവാരുന്നു.’
‘ആ ആ എന്നിട്ടു പറയെടാ ബാക്കി പറയെടാ.’
രമേശന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതു കേട്ടുസുമതിക്കു മനസ്സിലായി ചേട്ടന്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചാണെന്നു.ഇനി രക്ഷയില്ലെന്നു കണ്ട അവള്‍ മോനോടും ഭര്‍ത്താവിനോടും ഉള്ള ദേഷ്യം അടക്കാന്‍ വയ്യാതെ ചിക്കുവിന്റെ നേരെ ചീറിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു
‘ബാക്കീം കൂടി പറഞ്ഞു കൊടുക്കെടാ അങ്ങേരു കേക്കട്ടെ’
‘അതൊ അതച്ചാ അളിയന്‍ അമ്മച്ചീടെ അമ്മിഞ്ഞേല്‍ പിടിച്ചോണ്ടാ വര്‍ത്താനം പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നതു.’
ഇതു കേട്ടു രമേശന്‍ സുമതിയെ രൂക്ഷമായിനോക്കി.താന്‍ പെട്ടു എന്നു മനസ്സിലായ അവള്‍ ഇനി എന്തു ചെയ്യുമെന്നു ഉത്തരം കിട്ടാതെ നിന്നുരുകിയപ്പോഴാണു പെട്ടന്നു ചിക്കു ഓടിച്ചെന്നു സുമതിയെ തള്ളി തള്ളി സോഫയില്‍ കൊണ്ടിരുത്തി.പെട്ടന്നു വെച്ചു വീഴാന്‍ പോയ സുമതി അവനെ പിടിച്ചെങ്കിലും സോഫയിലേക്കു വീണു.ഒരു മയത്തില്‍ നിന്നാല്‍ ചെട്ടനെ കയ്യിലൊതുക്കാമെന്നറിയുന്ന സുമതി വിഷയം മാറ്റാന്‍ അല്‍പ്പമൊരു ആശ്വാസത്തോടെസോഫയിലേക്കു ചാരിക്കിടന്നു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു
‘ടാ നീയെന്തൊരു തള്ളാ തള്ളിയതു ഞാനിപ്പൊ വീണേനല്ലോടാ. നിന്നോടു ഞാന്‍ പല വട്ടംപറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്തു വന്നിട്ടു എന്നെ പിടിക്കരുതെന്നു.’
സുമതി പറയുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കാതെ ചിക്കു അമ്മയുടെ കൂടെ സോഫയിലേക്കുകേറിയിരുന്നു കൊണ്ടു അവളുടെ അമ്മിഞ്ഞയില്‍ പിടിച്ചു ഞെക്കി.
‘ആഹാ കൊള്ളാല്ലൊ അമ്മേടെ അമ്മിഞ്ഞേലാണോടാ കളി’