പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണ് 3 [പോക്കർ ഹാജി] 217

സുമതിയുടെ ശാസന കേട്ട ചിക്കു പെട്ടന്നു തന്നെ പിണങ്ങി തിരികെ വീട്ടിലേക്കു പോയി.
റൂമിലെത്തി സാധങ്ങളൊക്കെ ഒതുക്കി വെച്ചു.അപ്പോഴേക്കും സുമതി വന്നു കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു കൊണ്ടു പോയി ചിക്കുവിനെ കാണിച്ചു.പിണക്കത്തിലായിരുന്നെങ്കിലും കുഞ്ഞിനെ കൊണ്ടു കാണിച്ചപ്പോള്‍ അവന്റെ എല്ലാ ദേഷ്യവും മറന്നു കുഞ്ഞിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു
‘വാവെ വാവെ’ എന്നു വിളിച്ചു കൊണ്ടു കയ്യില്‍ പിടിച്ചു എടുക്കാനാഞ്ഞു.
കുഞ്ഞിനെ കളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ചിക്കുവിന്റെ കൊഞ്ചിപ്പിക്കല്‍ കേട്ടു ചിഞ്ചുവും റൂമില്‍ നിന്നിറങ്ങി ചെന്നു
‘ടാ കുഞ്ഞൂസെ ആരുടെ കയ്യിലാടാ ഇരിക്കുന്നെ ദേ നോക്കിയെ നിന്റെ മാമനാടാ കള്ളാ .ഒരൊന്നൊന്നര മാമന്‍ കണ്ടോടാ ചക്കരെ ‘
സുമതി കുഞ്ഞിനെ അവന്റെ കയ്യിലേക്കു കൊടുത്തിട്ടു ഒരു താങ്ങായി തന്റെ കയ്യും വെച്ചു കൊടുത്തു.അല്‍പനേരം കയ്യിലെടുത്തു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സുമതി കുഞ്ഞിനെ തിരികെ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു
‘മതി മതി എടുത്തതു നീ കുഞ്ഞിനെ എടുക്കാന്‍ നല്ലോണം പഠിക്കട്ടെ അപ്പൊ തരാം നിന്റെ കയ്യില്‍ കേട്ടോടാ കള്ളാ.’
‘അമ്മേ അവനു കുഞ്ചൂസിനെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടായെന്നു തോന്നുന്നു അവന്റെ കയ്യിലിരിക്കട്ടെ കൊറച്ചു നേരം.’
‘അതു വേണ്ടെടി അവനെടുക്കാറായിട്ടില്ല.കുഞ്ഞു ഇച്ചിരീം കൂടി ആവട്ടെ എന്നിട്ടു കൊടുക്കാം.അല്ലെങ്കി കുഞ്ഞിനെ കണ്ടും കേട്ടും കൊറച്ചു ദിവസം കഴിയട്ടെ എന്നിട്ടു കൊടുക്കാം അതാ നല്ലതു.’
ഇതു കേട്ടു ചിഞ്ചു പറഞ്ഞു
‘ആര്‍ക്കു ഇവനൊ ഇവനു കുഞ്ഞിനെ എടുക്കാനെ അറിയാത്തതുള്ളു.മുതിര്‍ന്ന പെണ്ണുങ്ങളെ കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ മിടുക്കനാ അല്ലെ അമ്മെ.’
‘ഊം പിന്നെ പറയാനുണ്ടൊ അണ്ണാന്‍ കുഞ്ഞിനെ മരം കേറ്റം പഠിപ്പിക്കണ്ട കാര്യമില്ലെന്നു പറയുന്നതു എത്ര ശരിയാ അല്ലേടി മോളെ.’
‘അതു ശരിയല്ല ഈ അണ്ണാന്‍ കുഞ്ഞിനെ അമ്മ തന്നെയല്ലെ മരം കേറ്റം പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തതു.’
‘ഒന്നു പോടീ അവിടുന്നു.ഞാന്‍ ഒന്നും പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ടില്ല.പിന്നെ അവനറിയാത്ത കൊറച്ചു കാര്യങ്ങളു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു അത്രെയുള്ളു.പക്ഷെ ഞാന്‍ പഠിപ്പിച്ചതിനെക്കാളും അവനറിയാം ഒരു