പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണ് 3 [പോക്കർ ഹാജി] 217

‘എന്നാലും അച്ചനിവിടെ വരെ വന്നല്ലൊ എനിക്കതു മതി ഇനിയെന്നെ കൊന്നാലും വേണ്ടീല എന്തു ചെയ്താലും വേണ്ടീല അച്ചന്റെ പിണക്കം മാറിയല്ലൊ അതു മതിയെനിക്കു’
‘ദേഷ്യോം പിണക്കവും ഒന്നും മാറിയിട്ടില്ല അതോര്‍ത്തു നീ സന്തോഷിക്കണ്ട കാര്യമില്ല’
പെട്ടന്നവള്‍ കരച്ചിലു നിറുത്തി അച്ചന്റെ നെഞ്ചില്‍ നിന്നും തലയെടുത്തു ആ മുത്തേക്കു ചോദ്യരൂപേണ നോക്കി.
‘എന്താ നോക്കുന്നെ നീയങ്ങനെ നോക്കുകയൊന്നും വേണ്ട നീയെന്താ കരുതിയെ നിന്നോടുള്ള പിണക്കം മാറിയിട്ടാണു വന്നതെന്നൊ.നീ ചെയ്തതിനു പകരം വീട്ടാതെ ഞാനടങ്ങില്ല.’
‘അച്ചനെന്നെ കൊന്നൊ എന്നാലും വേണ്ടീല.ഞാന്‍ ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ വലിപ്പം എന്താണെന്നു മനസ്സിലായപ്പോഴേക്കും എല്ലാം കൈവിട്ടു പോയിരുന്നു.’
എന്നും പറഞ്ഞവള്‍ വീണ്ടും കരഞ്ഞു തുടങ്ങി
‘നിന്നെ കൊല്ലാനൊന്നും പോകുന്നില്ല നിന്നെയെങ്ങനെ കൊല്ലും നീയെന്റെ ചക്കര മോളല്ലെ.നിന്നെ വീട്ടീ വിളിച്ചോണ്ടു പോയിട്ടു നിന്റെ ചന്തീലു നല്ല ചൂരല്‍ കഷായം തരാനാണു.’
അതു കേട്ടു ആശ്വാസത്തോടെ അച്ചന്റെ നെഞ്ചിലേക്കു തല ചായ്ച്ചു കൊണ്ടു അവള്‍ പറഞ്ഞു
‘അച്ചന്റെ ദേഷ്യം തീരുവോളം എന്തു വേണേലും ചെയ്‌തൊ ദേ ഞാനിങ്ങനെ നിന്നു തരാം എനിക്കൊരു വിഷമവും ഇല്ല.’
ചിഞ്ചു അച്ചനോടു കുറച്ചു കൂടി ചേര്‍ന്നു നിന്നു .മകളാണെങ്കിലും അവളുടെ മുലകളും വയറുമൊക്കെ തന്റെ ദേഹത്തോടു ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്നു നിന്നപ്പോള്‍ അയാളും അവളെ കൂടുതലമര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചു.ആ പിടിയില്‍ ചിഞ്ചുവിനു തന്റെ അടിവയറ്റില്‍ അച്ചന്റെ കുണ്ണയുടെ തടിപ്പു പതിയെ അമരുന്നതറിഞ്ഞു.പെട്ടന്നവളുടെ മനസ്സില്‍ ഒരുപാടു കാര്യങ്ങള്‍ തെളിഞ്ഞു വന്നു.
‘ഊം ഊം എന്തായാലും അച്ചന്‍ ഞാന്‍ വിചരിച്ച പോലല്ല.അമ്മയ്ക്കച്ചനെ കൊണ്ടു ഒരു ഗുണവുമില്ലെന്നു പറയുന്നതു വെറുതേയാ. സ്വന്തം മോളെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോഴേക്കും സാധനം ഇതു പോലാകുമൊ.ഇത്രേം നല്ല ബലമുള്ള സാധനം അച്ചനുണ്ടായിട്ടും അമ്മക്കു തികയില്ലെന്നാ തോന്നുന്നെ.എന്തായാലും ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാ അച്ചന്റെ മാനസ്സിലെന്തൊ ഉണ്ടു.ആ അതിനി എന്തു തന്നെ ആണെങ്കിലും കൊഴപ്പമില്ല അല്‍പസ്വല്‍പ്പം ഇളവുകളൊക്കെ ചെയ്തു കൊടുത്താല്‍ അച്ചനു പിന്നെ എന്നെ കളയാന്‍ തോന്നില്ലല്ലൊ.’
എന്നൊക്കെ ചിഞ്ചു മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു കൊണ്ടു അച്ചന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്കു തന്റെ വയര്‍ പരമാവധി പതുക്കെ പതുക്കെ ചേര്‍ത്തു പിടിക്കുമ്പോഴേക്കും അവളുടെ മനസ്സിലെ ജാള്യതയുടെ അവസാന കണികയും മറഞ്ഞു പോയിരുന്നു.
‘അല്ല ഇതെന്താ അച്ചനും മോളും കൂടി കൊറേ നേരമായല്ലൊ സ്‌നേഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടു.’
ഇടക്കു സുമതി വന്നു പറഞ്ഞതു കേട്ടപ്പൊ പെട്ടന്നു രമേശനും ചിഞ്ചുവും അടര്‍ന്നു മാറി.പെട്ടന്നു ചിഞ്ചുവിന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഈറനായി.അതു കണ്ടു സുമതി ചോദിച്ചു
‘എന്തു പറ്റി മോളെ നീയെന്തിനാ കരയുന്നെ.’