“ഡീ നീ വർജിൻ ഒന്നും അല്ലല്ലോ?” ഡയാന അവളോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഞെട്ടി ഓർമ്മകളിൽ നിന്ന് ഉണർന്നു.
“അല്ല” ദിവ്യ പറഞ്ഞു.
“അത് നന്നായി. അല്ലെങ്കിൽ സാറിനെ താങ്ങാൻ നിനക്ക് പറ്റില്ല.” ഡയാന ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് തന്നെ ദിവ്യക്ക് ചില പ്രണയബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. വിവാഹത്തിൽ എത്തിക്കാൻ താല്പര്യം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും വികാരം മൂത്ത് നിന്ന സമയങ്ങളിൽ ദിവ്യ പലതിനും വഴങ്ങി കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.
അച്ഛൻ ജോലി തിരക്കുകളിലും അമ്മ തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുമായി യാത്രകളിലും ആയിരിക്കുന്ന സമയത്ത് ദിവ്യയുടെ കാമുകന്മാർ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് വരികയും അവളുടെ കാമം ശമിപ്പിച്ചു തിരിച്ചു പോവുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
പക്ഷെ അതെല്ലാം അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ചായിരുന്നു, എന്നാൽ ഇത്… ഇവിടെ താൻ ഒരു പണയപ്പണ്ടം ആണ്, ദിവ്യ ഓർത്തു.
“തള്ളയേയും മോളെയും ഞാൻ തെരുവിൽ ഇറക്കി വിടേണ്ടത് ആണ്, പക്ഷെ അത് ഞാൻ ചെയ്യാതിരിക്കാം… എന്റെ കടം മോള് പണിയെടുത്തു വീട്ടുകയാണ് എങ്കിൽ” അച്ഛൻ പണം കടം വാങ്ങിയിട്ടുള്ള അലക്സ് സാർ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ദിവ്യ ആദ്യം കരുതിയത് അവളെ അയാളുടെ ഓഫീസിൽ ജോലിക്ക് നിർത്തുന്ന കാര്യം ആണ് അയാൾ പറയുന്നത് എന്നാണ്.
“ഞാൻ എന്ത് ജോലി വേണം എങ്കിലും ചെയ്യാം സാർ. നാളെ മുതൽ ഞാൻ ഓഫീസിൽ വരാം” അവൾ പറഞ്ഞു.
അയാൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“ഓഫീസിൽ വന്നിട്ട് നീ എന്ത് കാണിക്കാൻ? നിനക്ക് തിന്നാനും തൂറാനും അല്ലാതെ എന്ത് കഴിവാടീ ഉള്ളത്? നിനക്ക് പണി എന്റെ കാലിന്റെ ഇടയിലാ. കടം ഞാൻ മറക്കാം, തള്ളക്കും മോൾക്കും ചിലവിന് ഉള്ളതും തരാം.”
