പതിനെട്ടുകാരും വീട്ടമ്മമാരും [Appu] 277

ലേഖേച്ചി പറഞ്ഞതിലും കാര്യം ഉണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നി … സഹായത്തിന് ഒരാൺകുട്ടിയെ അത്യവശ്യമാണ് … പുരയിടത്തിൽ നാളികേരം ഇടാനും മാർകെറ്റിൽ പോകാനും ചെടികളും മറ്റും നോക്കാനും പറമ്പിലെ അല്ലറ ചില്ലറപണിക്കൊക്കെ ആയും ഒരാൺകുട്ടി അത്യാവശ്യം ആണ് … എന്നാൽ മുതിർന്ന ഒരാളെ പണിക്ക്വെക്കുകയാണെങ്കിൽ അവന്മാർക് ഒടുക്കത്തെ കൂലിയായിരിക്കും …

ഏട്ടൻ അയക്കുന്ന പണം അതിനെ തികയൂ താനും …

ഫുൾ ടൈം പണികൾ ഒന്നും ഇല്ലതാനും … ആണുങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ നാട്ടുകാർ പിന്നെയും നൊടിച്ചിൽ തുടങ്ങും… പയ്യനാണെങ്കിൽ ആർക്കും പ്രശ്നവും ഇല്ല …

” ജോലിക്ക് വരുന്ന പയ്യന്മാരുടെ മുന്നിൽ ശരീരം കെട്ടിപൊതിഞ്ഞു സാരി ഉടുക്കുന്ന നിന്റെ സ്വഭാവം ആദ്യംമാറ്റണം … സാരി ഒക്കെ തായ്ത്തി പൊക്കിളിനു താഴെ ഇട്ടുനോക്ക് … പിന്നെ അൽപ്പ സ്വൽപ്പം തട്ടിയുംമുട്ടിയുമൊക്കെ നടക്ക് … പിന്നെ അവന്മാർ എന്ത് ജോലിയും എടുത്തുകൊള്ളും ”

മാമനും ഗൾഫിലാണ് … കടഞ്ഞെടുത്ത ശരീരവും ചന്ദനത്തിന്റെ നിറവും ആണ് ലേഖേച്ചിക്ക് … തൊട്ടാൽചോരയൊലിക്കുന്ന പ്രകൃതം … എന്നെ അപേക്ഷിച്ചു പറയുകയാണെങ്കിൽ എന്നേക്കാൾ കുറച്ചു കൂടി വെളുപ്പുംതുടുപ്പും ഉണ്ട് … ചില്ലറ ചുറ്റിക്കളിയൊക്കെ ലേഖേച്ചിക്ക് ഉണ്ട് എന്ന് ലേഖേച്ചി തന്ന്ര് എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് … രണ്ട്കുട്ടികളാണ് ഇളയത് എന്റെ പോലെ ഒന്നിൽ പഠിക്കുന്നു …

ഇനി എന്റെ കാര്യത്തിലേക്ക് മടങ്ങി വരാം …

ഇവിടെ ഇടക്കിടക്ക് മീനും കൊണ്ട് വരുന്ന ഒരു ചെക്കൻ ഉണ്ട് … ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞ കടപ്പുറം താമസിക്കുന്നപയ്യനാണ് .. ഷാഫി … അവനോട് ഒന്ന് ചോദിക്കണം … പണ്ടൊരിക്കൽ ചോദിച്ചതാണ് … സമയം ഇല്ലെന്ന്പറഞ്ഞു അവൻ ഒഴിഞ്ഞതാണ് … വരട്ടെ ഒന്നുകൂടി ചോദിച്ചു നോക്കാം ….

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ മോൾ സ്‌കൂളിൽ പോയതിനു ശേഷം ഞാൻ ഷാഫിയെ കാത്തു നിന്നു .. പതിനൊന്നുമണിയാകാറായി … സാദാരണ വരണ്ട സമയം ആണ് … മാമിയുടെ അഭിപ്രായം മാനിച്ചു ഇട്ടിരുന്നസാരി ഞാൻ പൊക്കിളിനു താഴത്തേക്ക് താഴ്ത്തി … പോക്കിൽ കുഴി ഇപ്പോൾ നന്നായി കാണാം … ഷാഫിവണ്ടിയും കൊണ്ട് അപ്പോളേക്കും വീടിന്റെ മുന്നിലെത്തി … ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തു ചെന്നു … അവന്റെകയ്യിലുള്ള മീൻ കുറച്ചു മേടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു …