പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 10 [അഫ്സൽ അലി] 203

“കരയല്ലേ പെണ്ണെ… അവനിപ്പോ എവിടെയുണ്ട്?”

“അറിയില്ല… അയാളും വേറെ ആരൊക്കയോ കൂടെ അവന്റെ അമ്മയെ പിടിച്ചോണ്ട് പോയി… മൂന്നാം ദിവസം തിരികെ കൊണ്ട് വിട്ടതിൽ പിന്നെ അവര് ആരോടും മിണ്ടിയിട്ടില്ല… അവിടുന്ന് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോ അവര് ആത്മഹത്യാ ചെയ്തു. അവനൊരു ചേച്ചിയുണ്ട്… അവളെയും ഇതുപോലെ ചെയ്യും എന്നൊക്കെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയിട്ടും എന്നെ വിട്ട് പോവില്ലാന്ന് വാശിയിൽ ആയിരുന്നു അവൻ… ഞാൻ… ഞാനാ അവനെ തള്ളി പറഞ്ഞെ… അവൻ… അവനെങ്കിലും ജീവിക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി…”

അഫ്സൽ അവളെ അവനോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു. അവളുടെ നെറുകയിൽ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അമർന്നു…

“അഫ്സീ… നീ എന്റെ അനിയത്തികുട്ടിയാ… നിന്നെ ഒന്ന് തൊടാൻ ഒരുത്തനെയും ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല… നീ ഒരിക്കലും തനിച്ചല്ല…”

രഞ്ജിതക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി അവൻ അഫ്സിലയുടെ തലയിലൂടെ തലോടി…

“ഈ നില്കുന്നത് എന്റെ അമ്മയാ… നിന്റെയും… ഇത്രയും കാലം എല്ലാം സഹിച്ചു ജീവിച്ചില്ലേ നീ… ഇനി അങ്ങനെ പാടില്ല… ജീവിക്ക്… നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ… എന്തിനും ഞാൻ കൂടെയുണ്ട്… നിന്റെ ജീവിതം നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ജീവിച്ചു തീർക്ക്… എന്തിനും ഏതിനും നിന്റെ ഈ ഇക്കാക്ക കൂടെയുണ്ട്…”

“എനിക്കറിയാം ഇക്കാക്കാ… ഇവിടെ വന്ന് കേറിയത് മുതൽ ടീച്ചർ എന്നെ സ്വന്തം മോളെ പോലെയേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ… രണ്ട് ദിവസമേ ആയുള്ളൂ എങ്കിലും… ഞാൻ ഇവിടെ ഹാപ്പിയാ… ”

“ടീച്ചറോ? അടി കിട്ടും നിനക്ക്… അമ്മേന്ന് വിളിയെടി പെണ്ണെ…”