പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 11 [അഫ്സൽ അലി] 315

“ഏതാടി ആ പോയവൻ?”

ലക്ഷ്മിയുടെ ചോദ്യത്തിന് നിലത്തേക്ക് കാർകിച്ചു തുപ്പികൊണ്ടാണ് രാധിക മറുപടി പറഞ്ഞത്.

“ഒരു കുണ്ണയില്ലാ തായോളി…”

നിമ്മിയെയും അപ്പുവിനെയും വീടിനടുത്തു വരെ കൊണ്ട് വിട്ടിട്ടാണ് കോശി തന്റെ ഗസ്റ്റ് ഹൗസിലേക്ക് എത്തിയത്. ഷിബുവിന്റെ കാറിന്റെ ഡിക്കിയിൽ കൈകാലുകൾ കൂട്ടികെട്ടി അടച്ചിട്ടിരുന്ന രാജനെ വലിച്ചിഴച്ചാണ് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയത്. താഴത്തെ നിലയിൽ ഹാളിനോട് ചേർന്നുള്ള മുറിയിൽ കൊണ്ടിട്ട രാജന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഷിബുവിന്റെ കിങ്കരന്മാർ കോശിയുടെ കല്പനപ്രകാരം ഊരി മാറ്റിയിരുന്നു.

കാലിയായ മുറി… കയറി കിടക്കാൻ കട്ടിലും ബെഡും ഒന്നുമില്ലാതെ തറയിൽ കിടക്കുന്ന രാജൻ… അകത്തേക്ക് കയറിയ കോശി മുറിയിലെ എസി ഓൺ ചെയ്തു.

“മണിക്കൂറുകളോളം ഡിക്കിയിൽ കിടന്ന് വിയർത്തില്ലേ രാജാ… അൽപനേരം തണുപ്പും കൊണ്ട് കിടക്ക് നീ”

എസിയുടെ തണുപ്പ് പതിനാറിൽ സെറ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ട് കോശി ചെറുതായി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി. അടച്ചിട്ട മുറിയിൽ കൈകലുകൾ ബന്ധിച്ച അവസ്ഥയിൽ മാർബിൾ പാകിയ തറയിൽ തുണിയില്ലാതെ ചുരുണ്ടുകൂടി കിടക്കുന്ന രാജന് എസിയുടെ തണുപ്പ് അല്പം കുളിരു പകർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. രക്ഷപെടാൻ മാർഗങ്ങൾ കിട്ടാതെ തന്റെ അവസാനം കാത്ത് കിടക്കുന്ന രാജന് ഉള്ളിൽ തരിമ്പും പ്രതീക്ഷയുടെ വെളിച്ചം കിട്ടിയില്ല.

സമയം കടന്നു പോവുംതോറും വസ്ത്രങ്ങളില്ലാതെ തറയിൽ കിടക്കുന്ന രാജന്റെ ദേഹത്തേക്ക് എസിയുടെ തണുപ്പ് അരിച്ചിറങ്ങി. സുഖമുള്ള തണുപ്പിന്റെ കാഠിന്യം കൂടിയതും രാജൻ വിറക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ചുരുണ്ടു കൂടി കിടന്നിട്ടും തണുപ്പിനെതിരെയുള്ള രാജന്റെ ശരീരത്തിന്റെ പോരാട്ടം പരാജയപെട്ടു തുടങ്ങി. കിടുകിടെ വിറച്ചുകൊണ്ട് രാജൻ തറയിൽ കിടന്ന് പുളഞ്ഞു. തണുപ്പ് കൂടി താൻ മരണത്തിലേക്ക് അടുക്കുന്നത് രാജൻ ഒരു നിമിഷം സ്വപ്നം പോലെ കണ്ടു.