പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 11 [അഫ്സൽ അലി] 315

“അങ്ങോട്ട് ചാരി ഇരിക്ക്”

“ഉം…”

കട്ടിലിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്ന രഞ്ജിതയുടെ കാലുകൾക്ക് ഇടയിലേക്ക് കയറി കിടന്ന് നിയാസ് അവളുടെ തുടയിടുക്കിലെ പിളർപ്പിൽ വിരലോടിച്ചു…

“ഇതിലൂടെയല്ലേ എന്റെ കഴപ്പി അമ്മേടെ പൊന്നുമോൻ കുറച്ചു മുന്നേ അവന്റെ ഊക്ക് യന്ത്രം കേറ്റി സുഖിച്ചത്…”

“ആഹ്മ്… അതെ…”

നിയാസിന്റെ നടുവിരൽ അവളുടെ പിളർപ്പിലൂടെ ഓടി നടന്നു. കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞ രഞ്ജിതയുടെ പൂറിലൂടെ അവന്റെ വിരൽ ഒഴുകി നടക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു…

“എനിക്കും തരുമോ ഈ അമ്മപ്പൂറ്?”

രഞ്ജിതയുടെ കണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് തുറക്കപ്പെട്ടു. പിടയുന്ന മിഴികളോടെ തന്റെ പൂർപിളർപ്പിൽ വിരലോടിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഇമവെട്ടാതെ നോക്കി കിടക്കുന്ന നിയാസിന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചു കവിളിൽ തലോടി…

“എന്റെ… എന്റെ രണ്ട് പൊന്ന് മക്കൾക്കും മാത്രമുള്ളതാ ഈ അമ്മപ്പൂറ്…”

രഞ്ജിത കാലുകൾ മടക്കി വിടർത്തി വച്ചു. അകന്നുമാറിയ പൂറിതളുകൾക്ക് ഇടയിലെ പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള തുള നിയാസിന്റെ മുന്നിൽ തുറന്ന് വച്ച് അവൾ കിടന്നു…

“എന്റെ… എന്റെ മക്കൾക്ക് മതിയാവുന്ന വരെ… എത്ര വേണേലും… എപ്പോ വേണേലും വന്നെടുത്തോ… അമ്മ… ഈ അമ്മ എന്റെ മക്കൾക്ക് മാത്രമുള്ളതാ…”

നിയാസിന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ കന്തിനെ ഒന്ന് ഞെരിച്ചു. രഞ്ജിതയുടെ അരക്കെട്ട് പിടഞ്ഞു. അവളുടെ പൂറിൽ നിന്നുമൊരു തരിപ്പ് ദേഹമാസകലം പടർന്നു കയറി… നിലക്കാത്ത വെള്ളച്ചാട്ടം പോലെ തേനൊഴുക്കുന്ന അവളുടെ ചാലിലൂടെ ഇഴയുന്ന അവന്റെ വിരലുകൾ താഴേക്ക് നിരങ്ങി ഇറങ്ങി അവളുടെ ചന്തി വിടവിലെ ഞൊറിയിൽ കുത്തി നിന്നു. നഖങ്ങൾ കൊണ്ട് അവൻ ആ ഞൊറിയിൽ പതുക്കെ ചൊറിഞ്ഞു. അവളുടെ കൂതിത്തുള്ള പലവട്ടം തുറന്നടഞ്ഞു.