പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 4 [അഫ്സൽ അലി] 338

“നിനക്കവൾ പെങ്ങളാണെന്ന് എനിക്കറിയാം. എനിക്ക് നീയും അവളും ഒരുപോലെയാ… അവളെയും നീ എടുത്തോടാ മോനെ… എന്റെ കൊച്ചിന്റെ ആഗ്രഹത്തിനു കൂട്ട് നിൽക്കാനെ എനിക്കറിയൂ…”

“ചേച്ചീ… പാത്തു അറിയാതെ ഞാനൊരു പെണ്ണിനേയും  തേടി പോയിട്ടില്ല.  അവൾക്ക് സമ്മതം ആണെങ്കിൽ ചേച്ചി അമ്മുനോട് കുറച്ചു ദിവസം ലീവ് എടുക്കാൻ പറയ്… അവള് വരട്ടെ…”

“പാത്തുനോട് ഞാൻ പറയാം മോനെ… അവൾക്ക് മനസ്സിലാവും…”

“നിയാ… നീയെന്നെ എങ്ങോട്ടാ കൊണ്ട് പോവുന്നെ? ആരെങ്കിലും കാണുവോടാ?”

ഉച്ചക്ക് ശേഷം ലീവ് എടുത്തു നിയാസിന്റെ ഒപ്പം കാറിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് റസിയ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.

“അതൊക്കെയുണ്ട്. ഇത്ത പേടിക്കാതെ ഇരിക്ക്…”

നിയാസിന്റെ കൂടെ കാറിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ മുഴുവൻ റസിയയുടെ മനസ്സിൽ അവളുടെ മകന്റെയും മരുമകളുടെയും സംഭാഷണങ്ങൾ ആയിരുന്നു. അവളുടെ മുഖത്തെ ഭവമാറ്റം ശ്രദ്ധിച്ച നിയാസ് അത് ചോദിച്ചെങ്കിലും ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞവൾ ഒഴിഞ്ഞുമാറി. അവനോട് പറയണോ വേണ്ടയോ എന്ന സംശയത്തിൽ അവൾ പുറത്തേക്ക് കണ്ണ് നട്ട് ഇരുന്നു.

അത്യാവശ്യം വലിയൊരു ഇരുനില വീടിന്റെ മുറ്റത്തേക്ക് കാർ കേറ്റി നിർത്തി നിയാസ് വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഗേറ്റ് അടച്ചു തിരികെ വന്ന് റസിയക്ക് ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു.

“ഇറങ്ങി വാ റസി മോളെ…”

“അയ്യടാ… റസി മോളോ? നിന്നെക്കാളും പത്ത് പതിനഞ്ചു വയസ്സ് കൂടുതൽ ഉണ്ടെടാ ചെക്കാ എനിക്ക്”