പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 7 [അഫ്സൽ അലി] 365

തളർന്നു മയങ്ങുന്ന അഭിനയുടെ കൈകൾ നിയാസിനെ മുറുക്കെ കെട്ടിപിടിച്ചു. കുണ്ണ പൂറിൽ നിന്നും ഊരിയെടുക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അവൾ കാലുകൾ കൊണ്ട് അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

കാമം തലക്ക് പിടിച്ചു ഉറക്കം കിട്ടാതെ ഞെരിപിരി കൊണ്ട് കിടക്കുന്ന നിമ്മി ഇടയ്ക്കിടെ അപ്പു ഉറങ്ങിയോ എന്ന് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഉറങ്ങിയെന്നു ബോധ്യമായപ്പോൾ അവൾ സീറ്റിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി 5ബി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

കർട്ടനു പിന്നിൽ ഫോണിലുള്ള സംസാരം കേട്ട് അവൾ കർട്ടൻ അല്പം നീക്കി കടലാസ് കഷ്ണം അകത്തേക്കു നീട്ടി. ഉള്ളിലുള്ള ആൾ കർട്ടൻ നീക്കി പുറത്തേക്ക് നോക്കി.

വെള്ള മുണ്ടും ഷർട്ടും അണിഞ്ഞ ഒത്ത തടിയും നീളവുമുള്ള മനുഷ്യനെ കണ്ട് നിമ്മി ഒന്ന് പരുങ്ങി. അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന മനുഷ്യനെ നോക്കി അവൾ ചുണ്ട് കോട്ടി.

“താനെന്താ കരുതിയെ ഒരു പേപ്പർ കഷ്ണം തരുമ്പോഴേക്ക് ഇറങ്ങി വരുന്ന വെടിയാണ് ഞാനെന്നോ?”

“അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ നീയെന്തിനാ ഇപ്പോ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്? ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ വന്നാൽ മതിയെന്ന് ഞാൻ എഴുതിയിരുന്നല്ലോ”

അയാളുടെ കൂസലില്ലാത്ത സംസാരം കേട്ട് അന്തിച്ചു നിൽക്കുന്ന നിമ്മിയെ നോക്കി അയാൾ കണ്ണുരുട്ടി.

“ഇങ്ങോട്ട് കേറി കിടക്കെടി കഴപ്പീ”

അയാളുടെ കനത്ത ശബ്ദം കേട്ട നിമ്മി അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് കേറി കിടന്നു.

“നിന്റെ പേരെന്താടി കഴപ്പീ”

“നിമ്മി…”

“ഞാൻ കോശി…ഇഷ്ടമുള്ളവർ എന്നെ ഇച്ചായാ എന്ന് വിളിക്കും. നീയും അങ്ങനെ വിളിച്ചോ”