പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 7 [അഫ്സൽ അലി] 365

 

“അയ്യോ… ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ…”

 

“ആരും അറിയില്ല… മോന് വേണോ നിന്റെ കഴപ്പി അമ്മയെ?”

 

“വേണം…”

 

നിമ്മി അപ്പുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.

 

 

 

നിയാസിന്റെ മൊബൈൽ റിങ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് അഭിന ഉറക്കം വിട്ടെഴുന്നേറ്റത്. മൊബൈൽ എടുത്തു ആതിരയുടെ പേര് കണ്ട് അവൾ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു.

 

“ഹലോ… ഇക്കാ… ഇതെവിടെയാ? എത്ര നേരായി വിളിക്കുന്നു?”

 

“ചേച്ചീ… ഇക്കയല്ല… അഭിനിയാ”

 

“ആഹ്ഹ് മോളായിരുന്നോ… എവിടെ മോൾടെ കാമുകൻ?”

 

“കാമുകൻ നല്ല ഉറക്കിലാ…”

 

“എണീപ്പിച്ചേ… അങ്ങേരോട് ഒരു കൂട്ടം പറയാനുണ്ട്”

 

“ആഹ്ഹ്… ഇപ്പോ വിളിക്കാം”

 

നല്ല മയക്കത്തിൽ ആയിരുന്ന നിയാസിനെ അവൾ തട്ടി വിളിച്ചു. എത്ര വിളിച്ചിട്ടും എണീക്കാതിരുന്ന നിയാസിനെ അവൾ കുലുക്കി വിളിച്ചു. ഉറക്കം വിട്ടെഴുന്നേറ്റ നിയാസ് ഉടുതുണിയില്ലാതെ അവന്റെ ദേഹത്തു കിടക്കുന്ന അഭിനയെ മുറുക്കെ കെട്ടിപിടിച്ചു. അവളുടെ മുഖമാകെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി.

 

അഭിന അവനെ തള്ളിമാറ്റിക്കൊണ്ട് മൊബൈൽ അവനു നീട്ടി.

 

“എല്ലാം ചേച്ചി കേട്ടുകാണും…”

 

“ഹലോ… ആതീ…”

 

“ഇക്കയവിടെ പെണ്ണിനേം ഉമ്മ വച്ചു കിടന്നോ… അയാൾ ജില്ല വിട്ടിട്ടുണ്ട്.”

 

“ആര്?”

 

“രാജൻ…”

 

“എവിടെയുണ്ട് ആ നാറി ഇപ്പോ?”

 

“മൂന്നാർ ആണ് അവന്റെ ടവർ ലൊക്കേഷൻ കാണിക്കുന്നത്.”

 

“ഉറപ്പാണോ?”

 

“യെസ്… സിം മാറാനുള്ള ബുദ്ധി ഉണ്ടെങ്കിലും മൊബൈൽ മാറാനുള്ള ബുദ്ധി അയാൾക്ക് ഉണ്ടായില്ല”