പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 8 [അഫ്സൽ അലി] 225

“ചേച്ചിയപ്പോ എന്റെ കൂടെ വരില്ലേ?”

“വരും… ഞാൻ നിങ്ങളുടെയൊക്കെ കൂടെ ജീവിക്കണം എനിക്ക്. അതിനു അയാളുമായുള്ള എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കണം എനിക്ക്.”

“ചേച്ചിക്കും മക്കൾക്കും വേണ്ടി ഒരു മുറി എപ്പോഴും അവിടെയുണ്ടാവും…”

സിനിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് തലചായ്ച്ചു കിടക്കുന്ന ഷഫീദയെ അവൾ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

ഓഡിറ്ററിയത്തിന് മുന്നിൽ നിർത്തിയ ഓട്ടോയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോഴും നിമ്മിയുടെ കൈകൾ അപ്പുവിന്റെ കൈകളിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചിരുന്നു. അവളെയും കാത്ത് ഓഡിറ്ററിയത്തിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അവളുടെ കൂട്ടുകാരി അവരെ കണ്ടതും ഓടി വന്നു നിമ്മിയെ വാരിപ്പുണർന്നു.

കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം മുതൽ നിമ്മിയും അനാമികയും കൂട്ടുകാരികൾ ആണ്. ഒരേ ക്ലാസ്സിൽ ഒരു ബെഞ്ചിൽ… ഒപ്പം ഹോസ്റ്റലിലും ഒരേ റൂമിൽ ആയിരുന്ന നിമ്മിയും അനാമികയും മനസ്സ് കൊണ്ട് ഒന്നായിത്തീർന്നിരുന്നു. ഹംസയുടെയും രാജന്റെയും കുണ്ണകൾ പൂറും കൂതിയും തുളച്ചു കയറിയ കഥകൾ നിമ്മി അനാമികയുടെ മുന്നിൽ തുറന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് അവളുടെ ഇക്കയുടെ കഥകൾ ആയിരുന്നു. നാട്ടുകാരുടെയും വീട്ടുകാരുടെയും അനു ആയി ജീവിച്ച അനാമിക അയാളുടെ ആമിയായി ആ കാൽചുവട്ടിൽ മറ്റെല്ലാം മറന്ന് ജീവിക്കുന്ന കഥകൾ.

പരസ്പരം വാരിപ്പുണർന്നുകൊണ്ട് നിമ്മിയും അനാമികയും സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു.

“ഇതാണോ നിന്റെ അപ്പു?”

“ആഹ്മ്… ഇതാണ് എന്റെ അപ്പൂസ്”

“വാടാ… അകത്തോട്ടു വാ”