പാവക്കൂത്ത്‌ [MK] 156

മാനസി: ഹർഷൻ (മാനസി അവരുടെ ആ രണ്ടാമത്തെ ചോദ്യത്തിന് മാത്രമേ മറുപടി കൊടുത്തുള്ളൂ).

മായേച്ചി: ആട്ടെ,, അപ്പൊ നീ എന്ത് ചെയ്യുന്നു ?

മാനസി: ഒന്നുമില്ല,, ഞാൻ ഹൌസ് വൈഫ് !!

മായേച്ചി: ഓഹ്,, അപ്പൊ ഒരു അദ്ധ്യാപകന് കിട്ടുന്ന ശമ്പളത്തിൽ മാത്രം ഈ കാലത്തു എങ്ങനെ ജീവിച്ചു പോകുന്നു മോളെ??

മായേച്ചിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ തലകുനിച്ചു ഇരുപ്പു മാത്രമായിരുന്നു മാനസിയുടെ മറുപടി!!

അൽപ നേരത്തെ വീർപ്പു മുട്ടിക്കുന്ന മൗനത്തിനു ശേഷം തൻ്റെ മനസ്സിലെ സങ്കടം മറച്ചു വെച്ച് മാനസി വീണ്ടും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി

അല്ല,, മായേച്ചിയുടെ ഫാമിലി ഒക്കെ,,,

ആഹ്,, ഒരു മോൻ ഉള്ളത് ഇപ്പോൾ അവന്റെ പഠിത്തവുമായി യൂറോപ്പിലാണ്,,, പിന്നേ ഭർത്താവു,,, അദ്ദേഹം വിട്ടു പോയിട്ട് ഇപ്പൊ ഏതാനും വർഷങ്ങൾ ആയി,,,

അയ്യോ,, സോറി ചേച്ചി,, മാനസി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ പറഞ്ഞു !!

ഏയ്,, അതൊന്നും വിഷയമല്ല,, വർഷങ്ങൾ കഴിയുന്തോറും ആ ഓർമകളും നശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു,,, വളരെ ലാഘവത്തോടെ ആയിരുന്നു മായേച്ചിയുടെ ആ മറുപടി,,,

മായ തുടർന്നു,,, ആദ്യമൊക്കെ പുള്ളിക്കാരൻറ്റെ പെൻഷൻ മാത്രമായിരുന്നു ജീവിത വരുമാനം,, പക്ഷെ അത് കൊണ്ടൊന്നും ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ജോലി അന്വേഷിച്ചു ഇറങ്ങി!!

പല ജോലികളും ചെയ്തു,, അങ്ങനെ ഒടുവിൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്‌ഥാപനത്തിലേക്കു അല്പം കഷ്ട്ടപ്പെട്ടാണെങ്കിലും എത്തിച്ചേർന്നു,,, റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് ആൻഡ് ഹോട്ടൽ ഫീൽഡ് ആണ്,,,

എന്തോ ആ അവസാന വാക്കുകൾ പറയുമ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്തു ഒരു വിജയ ഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നു,,, ജീവിതത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ നേടി എടുത്തു എന്ന ഒരു അഹങ്കാരമോ,, അഭിമാനമോ അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ മിന്നിമറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു !!