പവിഴങ്ങൾ പൊഴിയുന്ന മനസുകൾ 2 [സ്പൾബർ] 1126

അത് കേട്ട് ഹേമ സംശയത്തോടെ ശോഭയെ നോക്കി..

“നിനക്കറിയില്ലേ എന്റെ വയസ്…?.
നിന്റെ രണ്ട് വയസ്ഇളയതല്ലേ ഞാൻ…”

“ അതെനിക്കറിയാം… എനിക്ക് നാൽപത്തിരണ്ടായി…
ആ കണക്കിന് നിനക്ക് നാൽപത്…
പക്ഷേ നിന്നെക്കണ്ടാൽ ആരാടീ നാൽപത് പറയുക… ?
അഭിയെ കണ്ടില്ലേ നീ…?.
അവന്റമ്മയാണ് നീയെന്ന് പറഞ്ഞാ ആര് വിശ്വസിക്കും…?”

കുസൃതിയോടെ ശോഭ ചോദിച്ചു..

“ ഓ… അങ്ങിനെ… നീയെന്നെ കളിയാക്കിയതാലേ…
ഒരമ്മൂമയിരിക്കുന്നു…
നിന്നെക്കണ്ടാലും പ്രായം തോന്നൂല… ഒരുപേരക്കുട്ടിയായില്ലേടീ നിനക്ക്…
അത് നിന്നെ കണ്ടാ പറയോ… ?”

“ ഉം.. ശരിശരി… പരസ്പരം പുകഴ്ത്തിയ സ്ഥിതിക്ക് നീ എണീക്ക്… നമുക്ക് ചായ കുടിക്കാം….”

രണ്ടാളും അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു..

“എത്ര വർഷമായെടീ നിങ്ങള് വേറെ വേറെ മുറിയിൽ കിടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്….?”

ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും ചൂട് വെള്ളം ചായപ്പാത്രത്തിലേക്ക് ഒഴിച്ച് കൊണ്ട് ശോഭ തിരക്കി..

“ ഇപ്പോ ഒന്നൊന്നര വർഷമായി…”

“ അപ്പോ ഒന്നര വർഷമായി കാര്യങ്ങളൊന്നും നടക്കുന്നില്ല….”

കള്ളച്ചിരിയോടെ ശോഭ പറഞ്ഞു…

“ എന്ത് കാര്യം…?”

ഹേമ കണ്ണുരുട്ടി…

“ അല്ല…. മറ്റേ കാര്യം… ഒന്നര വർഷമൊക്കെ എങ്ങിനെ നീ പിടിച്ച് നിന്നെടീ….?”..

“ ഓ… അത്…
പത്ത് വർഷമായി ഭർത്താവ് മരിച്ചിട്ട്… എന്നിട്ട് നീ പിടിച്ച് നിന്നില്ലേ…?.
ആ നീയാ ഒന്നരവർഷമായ എന്നോട് ചോദിക്കുന്നേ…”

“ അതിന് ഞാൻ പിടിച്ച് നിന്നൂന്ന് നിന്നോടാര് പറഞ്ഞു..?.
ഞാൻ പറഞ്ഞോ…?”..

“ പിന്നെ… ?”..

ഹേമ സംശയത്തോടെ ശോഭയെ നോക്കി..

“ എന്റെ ഹേമേ… നിനക്കറിയാലോ, തിന്നാനും കുടിക്കാനും ഇല്ലേലും എനിക്കതില്ലാതെ പറ്റൂലാന്ന്…
എന്റെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ കൃത്യമായി ഞാൻ നടത്തുന്നുണ്ട്…
ഇന്നാ… ഈ ചായ കുടിക്ക്…”