പഴയതും പുതിയതും [Master] 607

മായയുടെ ഭര്‍ത്താവ് ഗിരീശന്‍ അവള്‍ക്ക് പോരാ എന്ന വാര്‍ത്തയാണ് ഞാന്‍ പൂച്ചം പൂച്ചം കേട്ടത്. അവര് തമ്മില്‍ സ്ഥിരം കലഹമുണ്ടത്രേ. അതിന്റെ കാരണം മായയ്ക്ക് കുറച്ച് ആഡംബരം വേണമെന്നുണ്ട്. ഗിരീശന്‍ ഒരു ഭൂലോക പിശുക്കനും. അവള്‍ക്ക് പുതിയ വസ്ത്രം പോലും വാങ്ങാന്‍ അവന്‍ പണം കൊടുക്കില്ല എന്നും, അതിലേറെ അവളെ മേയ്ക്കാനുള്ള ത്രാണി അവനില്ല എന്നുമൊക്കെയാണ് ഞാന്‍ കേട്ടത്. ഒരാള്‍ പറഞ്ഞത് കല്യാണത്തിനു മുമ്പ് മായ അയലത്തുള്ള ഏതോ ഗള്‍ഫുകാരന് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് എന്നാണ്. കേട്ടതെല്ലാം അതേപടി സത്യമാകണം എന്നില്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും, തീയില്ലാതെ പുക ഉണ്ടാകില്ല എന്നും എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ കാറില്‍ ബാങ്കിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ തമ്മില്‍ തെന്നിക്കളിക്കുന്ന രണ്ടു വിരിഞ്ഞുരുണ്ട ചന്തികളും, അതേപോലെ തെന്നുന്ന കൊഴുത്ത വയര്‍ മടക്കുകളുമായി കുടചൂടിയ, സാരി ധരിച്ച ഒരു ചരക്ക് റോഡരികിലൂടെ പോകുന്നത് കണ്ട്, അവളുടെ മുഖമൊന്നു കാണാനായി ഞാന്‍ ഹോണടിച്ചു, തല്‍ക്ഷണം തന്നെ അവള്‍ തിരിഞ്ഞും നോക്കി. മായയായിരുന്നു അത്. അവള്‍ക്ക് ഇത്രയേറെ പിന്നഴകുണ്ട് എന്ന് ആദ്യമായി അറിഞ്ഞ ഞാന്‍, രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ച് അവളുടെ അടുത്തായി വണ്ടി നിര്‍ത്തി. അവളും നടത്ത നിര്‍ത്തി ഉള്ളിലേക്ക് എന്നെ നോക്കിച്ചിരിച്ചു.

“യ്യോ സാറാരുന്നോ” വിടര്‍ന്ന ചിരിയോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു. പട്ടാളക്കാരന്‍ ആയതുകൊണ്ടാണോ അതോ കൈയില്‍ അല്‍പ്പം കാശുള്ളത് കൊണ്ടാണോ അവളങ്ങനെ എന്നെ വിളിക്കുന്നത് എന്നെനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.

“എങ്ങോട്ടാ”

“ടൌണിലോട്ടാ”

“ഞാനും അങ്ങോട്ടാ. കേറിക്കോ”

പറഞ്ഞപാടെ അവള്‍ മുന്‍വാതില്‍ തുറന്ന് കയറി എന്റെയൊപ്പം ഇരുന്നു. ഒരു വിളഞ്ഞ പെണ്ണിന്റെ ഹരം പകരുന്ന ഗന്ധം വണ്ടിയില്‍ നിറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ഗിയറിട്ട് വണ്ടി മുമ്പോട്ടെടുത്തു.

“സാറെവിടെ പോവാ” അവളെന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“ബാങ്കില്‍. പിന്നെ മായ എന്നല്ലേ പേര്?”

“ഉവ്വ് സര്‍”

“ഈ സാറ് വിളി വേണ്ട. അത് ബോറാണ്. വേറെന്തെങ്കിലും വിളിച്ചാ മതി”

മായ ചിരിച്ചു; ലജ്ജയോടെ.

“ആട്ടെ മായ എന്തിനാ ടൌണില്‍ പോകുന്നത്?”

“തുണി മേടിക്കാനാ”

“ഗിരീശന്‍ എവിടെ?”

“ജോലിക്ക് പോയി”

അങ്ങനെ ഒരു ഗുണവുമില്ലാത്ത ചിലതൊക്കെ സംസാരിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ടൌണില്‍ എത്തി.