പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ [സ്പൾബർ] 5467

“ഹൂ…ഹൂ..ഹൂശ്…”

നേർത്ത സീൽക്കാരമിട്ടുകൊണ്ടവൾ വിരൽ കയറ്റിയടിച്ചു. കൊഴുത്ത മദജലം പൂറ്റിൽ നിന്നും പതഞ്ഞൊലിച്ച് അയഞ്ഞ കൂതിയിലൂടെ ബെഡിലേക്കിറ്റി വീണു കൊണ്ടിരുന്നു. ആ സമയത്തും അസൂയയോടെ അവൾ ചിന്തിച്ചത് നിഖില ബെന്നിക്ക് ഫോൺ വിളിക്കുമോ എന്നാണ്.
വേണ്ട… അവനാരും വിളിക്കണ്ട… അത് മകളായാലും…! അവൻ തൻ്റേതാണ്…തൻ്റേത് മാത്രം..

“ആ… ആ… ആഹ്..”

കൈപ്പത്തിയെ ഒന്നാകെ നനച്ചു കൊണ്ട് തുടുത്ത പൂറ്റിൽ നിന്നും കാമജലം ചീറ്റിത്തെറിച്ചു.

****************************************
അന്നത്തെ ഇടപാടുകളെല്ലാം ഒത്ത് നോക്കി ലാപ്ടോപ്പടച്ച് വെച്ച് ബെന്നി ബാത്ത്റൂമിൽ കയറി. മുത്രമൊഴിച്ച് കഴുകി പുറത്ത് വന്നു. ബെഡ്ഷീറ്റ് കുടഞ്ഞ് വിരിച്ച് മൊബൈലുമെടുത്ത് ബെഡിലേക്ക് കിടന്നു. വാട്സപ്പ് തുറന്ന് മെസേജുകളൊക്കെയൊന്ന് നോക്കി. ഡിഗ്രി ബാച്ചിൻ്റെ ഗ്രൂപ്പിൽ നൂറോളം മെസേജുകളുണ്ട്. എല്ലാം ഒന്നോടിച്ചു നോക്കി. ചിലതിനൊക്കെ അവൻ മറുപടി അയച്ചു. പിന്നെ കവിത ഗ്രൂപ്പെടുത്ത് നാല് വരി കവിത പാടി. അപ്പോഴാണ് പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പറിൽ നിന്നും ഒരു ഹായ് കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്. സുന്ദരിയായ ഒരു പൂച്ചക്കുട്ടിയാണ് പ്രെഫൈൽ. ഒന്നാലോചിച്ച ശേഷം തിരിച്ചൊരു ഹായ് അവനും വിട്ടു.
ഉടനെ മറുപടിയെത്തി.

“ഹലോ… ബെന്നിച്ചായനല്ലേ…?”

മധുരമായ ഒരു പെൺ സ്വരം കേട്ടവൻ അമ്പരന്നു. സമയം നോക്കുമ്പോൾ പതിനൊന്ന് മണിയായിട്ടുണ്ട്. ഈ നേരത്തി താരാണ്. അതും ഒരു പെണ്ണ്. അവന് ചെറിയൊരു കൗതുകം തോന്നി.

“ അതേ…. ബെന്നിയാണ്…. ഇതാരാണ്..”