പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ [സ്പൾബർ] 5479

അതും ഒരു കളിയാക്കലാണെന്നവൾക്ക് മനസിലായി. പക്ഷേ പിൻമാറിയിട്ട് കാര്യമില്ല. പിടിച്ച് കയറണം.

“ ചേട്ടാ.. ഈ വീടിന് മുപ്പത് ലക്ഷമൊന്നുമല്ല കിട്ടുക എന്ന് ചേട്ടന് നന്നായറിയാം. ഈ ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ മറ്റൊരാൾക്ക് വിൽക്കാനും ഞങ്ങൾക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. അത് കൊണ്ട് ഒരു മുപ്പത്തഞ്ചിന് ഇത് വിൽക്കുന്നത് വരെ ചേട്ടൻ ഒരവധി കൂടി തരണം. അല്ലെങ്കിൽ മുപ്പത്തഞ്ചിന് ചേട്ടൻ തന്നെ ഇതെടുക്കണം…”

നിഖില ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ കാര്യം പറഞ്ഞു.
അപ്പുറത്ത് ഒരു പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ടു.

“എൻ്റെ അമ്മൂ… ഇതൊക്കെ പലവട്ടം സംസാരിച്ചതല്ലേ… കയ്യിൽ കാശുണ്ടോ… ഉണ്ടെങ്കിൽ എൻ്റെ ഇടപാട് തീർക്ക്… അല്ലെങ്കിൽ അടുത്തയാഴ്ച വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിത്തരണം…”

അവരെ ഒരിക്കലും അവിടെ നിന്ന് ഇറക്കിവിടില്ല എന്നുറപ്പിച്ച് കൊണ്ട്തന്നെ ബെന്നി അവളെയൊന്ന് ചൊടിപ്പിച്ചു. ഇപ്പോൾ താനുദ്ദേശിച്ച റൂട്ടിലേക്ക് വണ്ടി കയറുന്നുണ്ടെന്ന് നിഖിലക്ക് തോന്നി. ഇനി ഇതിൽ പിടിച്ച് കയറണം.

“ചേട്ടന് കാശ് മാത്രമേ പറ്റൂ… വേറൊന്നും പറ്റില്ലേ…?

നിഖില ചെറുതായി കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
ബെന്നിക്കത് ശരിക്കങ്ങോട്ട് മനസിലായില്ല.

“വേറെന്താ മോളേ… സ്വർണമോ..അതോ ആധാരമോ… അതിന് ആ സ്ഥലം എൻ്റെ പേരിലല്ലേ…?”

ഈ പൊട്ടനെ ഇനി എങ്ങിനെ പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കാനാ…

“ചേട്ടാ… ചേട്ടൻ്റെ കണ്ണിൽ വിലയുള്ളത് സ്വർണത്തിനും, ആധാരത്തിനും മാത്രമേ ഉള്ളൂ..?
ഇവിടെ വന്നിട്ട് വേറെ വിലയുള്ളതൊന്നും ചേട്ടൻ കണ്ടില്ലേ..?”

ഇപ്പോൾ ബെന്നിക്ക് ചെറുതായി ഒരുമിന്നലടിച്ചു. ഇവൾ അത് തന്നെയാണോ ഉദ്ധേശിച്ചത് ?ഹേയ്… അങ്ങിനെയൊക്കെ ഒരു പെൺകുട്ടി ചിന്തിക്കുമോ..? ഏതായാലും അവൾ തന്നെ പറയട്ടെ.