പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ [സ്പൾബർ] 5479

“ഹലോ… ചേട്ടാ… പോയോ. ചേട്ടനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..”

നിഖിലയുടെ മധുര ശബ്ദം കേട്ടവൻ ചിന്തയിൽ നിന്നുണർന്നു.
എന്ത് പറയണം. പെട്ടെന്നവൻ പറഞ്ഞു.

“മോളേ… ഇത് മോളുടെ അമ്മയും അറിഞ്ഞ് കൊണ്ടാണോ…?”

“അമ്മയോട് ഞാനൊന്ന് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്…
ബെന്നിച്ചായനെ വിളിച്ച് സംസാരിക്കാൻ പറഞ്ഞത് അമ്മ തന്നെയാ… ഇച്ചായൻ പേടിക്കേണ്ട…”

അവരുടെ നിസ്സഹായതയിൽ നിന്നുമാണ് ഈ തീരുമാനമുണ്ടായതെന്ന് ബെന്നിക്ക് മനസിലായി.
പെട്ടെന്ന്… അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ കുടുങ്ങിയ കൊളുത്തൊന്ന് വലിഞ്ഞ് മുറുകി. സുഖകരമായ ഒരു വേദനയിൽ അവനൊന്ന് പുളഞ്ഞു. അമിതമായ രക്തയോട്ടം കൊണ്ട് ശരീരം പൊട്ടിത്തെറിക്കുമോ എന്നവൻ ഭയപ്പെട്ടു. ദേഹത്തെ സകല രോമങ്ങളും എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കുന്നു.
താൻ ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്ന ആ അവസരം വന്നെന്ന് അവന് മനസിലായി. ഇതൊരിക്കലും അവസരം മുതലാക്കലല്ല. തേടിവന്നത് തട്ടിമാറ്റുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം.

“ശരി മോളേ… എനിക്ക് സമ്മതം. നിങ്ങൾ ഉദ്ധേശിക്കുന്ന വിലക്ക് അതെന്ന് വിൽക്കുന്നോ അന്ന് എൻ്റെ പൈസ തന്നാൽ മതി. അതിന് ഇത്ര മാസം കാലാവധി എന്നൊന്നുമില്ല. അതിനിടക്ക് ഞാൻ പൈസ ചോദിക്കുകയുമില്ല. ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വരികയുമില്ല… പോരേ…?”

അത് കേട്ട് നിഖില കുഴഞ്ഞ പൂറ്റിലേക്ക് വിരൽ തിരുകി. അവൾക്ക് സന്തോഷമാക്കാനായില്ല. താൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചത് നടക്കാൻ പോകുന്നു.

“ഓക്കെ ചേട്ടാ… ഞാനെപ്പോ,എവിടെ വരണം എന്ന് മാത്രം ചേട്ടൻ പറഞ്ഞാൽ മതി…”

പൂറ്റിലേക്ക് തിരുകിയ വിരൽ ഊരിയടിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.

“ശരി മോളേ… സമയവും സ്ഥലവുമൊക്കെ ഞാൻ പറയാം.. പക്ഷേ…. പക്ഷേ…വരേണ്ടത് മോളല്ല… മോളുടെ അമ്മയാണ്… അമ്മ മാത്രം…”