പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ [സ്പൾബർ] 5479

“ബെന്നിച്ചാ..നീ പറഞ്ഞതൊക്കെ ശരി തന്നെയാണ്… പക്ഷേ.. അങ്ങേരുടെ കടം ഒരുപാട് ഞങ്ങൾ വീട്ടി. എൻ്റെ സ്ഥലം വിറ്റ് കിട്ടിയതിൽ നിന്ന് നിനക്കും കുറച്ച് തന്നില്ലേ… അധികം വൈകാതെ നിൻ്റെ പൈസയും തീർത്ത് തരും… നീ കുറച്ച് കൂടി ക്ഷമിക്കണം…”

“അയ്യോ ചേച്ചീ.. ഇനി ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയില്ല…
ചേച്ചി പറഞ്ഞ എല്ലാ അവധിയും കഴിഞ്ഞു…
ഈ വീട് എൻ്റെ പേരിലാണെന്ന് ചേച്ചി മറന്നോ…”

പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ടാണ് ബെന്നിയത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അതിലൊരു ഭീഷണിയുടെ സ്വരം രണ്ടാളും തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ഇയാളെന്തിനാണിങ്ങിനെ ചിരിക്കുന്നതെന്ന് നിഖിലയോർത്തു. വെറുതെ മനുഷ്യനെ…
മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ നാണം പെട്ടെന്നവൾ മായ്ചു കളഞ്ഞു.

“ബെന്നിച്ചാ… ഈ വീട് നിൻ്റെ പേരിലാണെന്നും, നിൻ്റെ ഔദാര്യത്തിലാണ് ഞങ്ങളിവിടെ കഴിയുന്നതെന്നും അറിയാം..
എങ്കിലും ഒരവധി കൂടി നീ ഞങ്ങൾക്ക് തരണം…”

ഷീബ കൂപ്പുകയ്യോടെ പറഞ്ഞു.

“ശരി..ഒരു മാസത്തെ അവധികൂടി തരാം… പക്ഷേ… അതിനിടക്ക് ചേച്ചിക്ക് എവിടുന്നെങ്കിലും പൈസ വരാനുണ്ടോ…”?

ആ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ ഷീബ നിസ്സഹായയായി. ശരിയാണ്. ഒരു മാസം കൂടി നീട്ടിക്കിട്ടിയിട്ട് എന്ത് കാര്യം’? ഇനി എവിടുന്നും ഒരു പൈസയും വരാനില്ല. എന്ത് ചെയ്യും ഈശ്വരാ…
ഷീബയുടെ അവസ്ഥ ബെന്നിക്ക് മനസിലായി.

“ഞാൻ കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്നപ്പോൾ ചേച്ചിയോടൊരുകാര്യം സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. അത് തന്നെ ചെയ്യാം… ഒരു പതിനെട്ട് ലക്ഷം രൂപ ഞാനങ്ങോട്ട് തരും.. അപ്പോ മൊത്തം മുപ്പത് ലക്ഷം രൂപ. ആ പൈസ എന്ന് വേണം എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞാൽ മതി. പൈസ തരുന്നയന്ന് വീടൊഴിയണം… അങ്ങിനെ ചെയ്യാം.. അല്ലേ ചേച്ചീ…”