പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 2 [സ്പൾബർ] 1820

“എന്താ അമ്മേ… എന്തുപറ്റി..?”

ഷീബയപ്പഴും അമ്മുവിൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു.
ഈ അമ്മക്കിതെന്തുപറ്റി. അവൾ തലയിണ കട്ടിലിൻ്റ സൈഡിലേക്ക് കുത്തനെ വെച്ച് അതിലേക് ചാരിയിരുന്നു. പിന്നെ ഷീബയുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചൊന്ന് നോക്കി. മുഖത്തൊക്കൊ നല്ല തിളക്കം. കവിളൊക്കെ ചുവന്ന് തുടുത്തിട്ടുണ്ട്. നൈറ്റിയും മാറിയിട്ടുണ്ട്. താൻ കുറച്ച് നേരം ഉറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും എന്താണിവിടെ സംഭവിച്ചത്. ഇനി… ഇനി അയാളെങ്ങാനും വന്നോ..?ഹേയ്..അത്രത്തോളമൊന്നും ആയിട്ടില്ല. പക്ഷേ രാത്രിയിട്ട നൈറ്റി എന്തിനാണമ്മ മാറ്റിയത്..? ഏതായാലും എന്തോ നടന്നിട്ടുണ്ട്.

“അമ്മേ..എന്തിനാണമ്മ എന്നെ ഉണർത്തിയത്…? ചിരിക്കാതെ കാര്യം പറയമ്മേ..”

“എടീ… ഞാൻ നിന്നെ ഉണർത്തിയിട്ടൊന്നുമില്ല. എനിക്ക് നിന്നെ കാണണമെന്ന് തോന്നി… നിൻ്റെ മുഖത്തൊന്ന് തൊട്ടു. അതിന് നീയെന്തിനാ എഴുന്നേറ്റിരുന്നത്…?”

നിഖില വീണ്ടും അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.

“അമ്മ ബെന്നിച്ചായന് വിളിച്ചിരുന്നോ..?”

നിഖില ചോദിച്ചു.

“ഉം…”

നാണത്തോടെയുള്ള ഒരു മൂളൽ.

“എത്ര നേരം സംസാരിച്ചു..?”

“ഇപ്പോൾ… കുറച്ച് മുമ്പ്…. ഫോൺ…. ചാർജ്… തീർന്നപ്പോൾ…”

“എൻ്റീശ്വരാ…. രണ്ട് മൂന്ന് മണിക്കൂറോ…”

“ ഉം…”

ഷീബ വീണ്ടും മൂളി. നാണത്തോടെ.

“എന്താണമ്മേ ഇത്ര നേരം പറയാൻ…”

“ അത്… അത്… വീടിന്റെ…കാര്യം..”

ഷീബ തപ്പിത്തടഞ്ഞു.

“ വീടിൻ്റെ എന്ത് കാര്യം… ഈ വീടെടുത്ത് തല കുത്തനെ വെക്കുന്നതോ… എൻ്റമ്മേ… അമ്മയെന്തിനാ ഇങ്ങിനെ വെപ്രാളപ്പെടുന്നത്..? അമ്മ സമാധാനത്തോടെ പറഞാൽ മതി…”