പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 2 [സ്പൾബർ] 1820

“ശരി ചേച്ചീ… ഞാൻ എൻ്റൊരാഗ്രഹം അമ്മൂനോട് പറഞ്ഞെന്നേയുള്ളൂ…
ചേച്ചിക്കത് വിഷമമായെങ്കിൽ സോറി…”

ബെന്നി നിരാശയോടെ പറഞ്ഞു.

“അയ്യോ… അല്ല… ഇല്ല… അതല്ല…”

അവൻ ഫോൺ വെക്കുമോ എന്ന പേടിയിൽ ഷീബ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

‘’അപ്പോ… ചേച്ചിക്ക്… ഇതൊക്കെ ഇഷ്ടമാണോ… എന്നെ ഇഷ്ടമാണോ..?”

“ഉം…”

ഹൃദയം കൊണ്ടുള്ള ഒരു മൂളൽ.

“ പിന്നെ ചേച്ചി എന്തിനാ കരഞ്ഞത്..?”

“ഇല്ല… ഞാൻ കരഞ്ഞില്ല…”

“ചേച്ചി കള്ളം പറയണ്ട… ഞാൻ ശരിക്കും കേട്ടു…”

“അത്..അത്..”

വീണ്ടും തേങ്ങൽ.

“ ചേച്ചീ… എന്തായിത്.. ചേച്ചിയെന്തിനാ സങ്കടപ്പെടുന്നത്…”?

“എനിക്ക്.. ഇങ്ങിനെയൊന്നും…. ഇത് വരെ.. എനിക്കറിയില്ല…”

“എൻ്റെ ചേച്ചീ… എനിക്കും ഇത് വരെ ഇങ്ങിനെയൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല…. പക്ഷേ… ചേച്ചിയെ ആദ്യമായി കണ്ട അന്നുതൊട്ട് ഞാൻ ജീവിച്ചതെങ്ങിനെയെന്ന് ചേച്ചിക്കറിയോ… എനിക്ക് എൻ്റെ ജീവനെക്കാൾ ചേച്ചിയെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് അറിയിക്കാൻ കഴിയാതെ… മനസിൽ കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് ഓരോ തവണയും ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിൽനിന്ന് ഇറങ്ങുന്നത്…”

വീണ്ടും ഒരു തേങ്ങൽ ഷീബയിൽ നിന്നും കേട്ടു.

“ എന്നിട്ടെന്തേ… എന്നോട്… ഇതുവരെ… ഒന്നും…”

“എങ്ങിനെ പറയും ചേച്ചീ… ചേച്ചി ഒരു കുടുംബമായി കഴിയുകയല്ലേ…
ഞാനിത് അന്ന് പറഞ്ഞാൽ ചേച്ചിയുടെ ജീവിതത്തിന് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നുണ്ടായാലോ… എന്നോർത്താ ഞാൻ.. ഇപ്പോ ഇതുപോലൊരു അവസരം വന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞതാ…”

“എങ്കിലും… എന്തിനാ… മോളോട്…”

ഷീബക്ക് ഇനിയും ശരിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ കഴിയുന്നില്ല. സന്തോഷം കൊണ്ട് ഹൃദയം കുതിച്ച് തുള്ളുകയാണ്.