പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 2 [സ്പൾബർ] 1820

രണ്ടാളും ഇത്തരം സംസാരം ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ്. അതിൻ്റെയൊരു വിറയലും,
പതർച്ചയും രണ്ട് പേർക്കുമുണ്ട്. പക്ഷേ അതവർ വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

“എൻ്റെ ഇച്ചായനെന്താ വേണ്ടത്… എന്തും ഞാൻ തരും… എൻ്റെ ഇച്ചായന് വേണ്ടതെന്തും..”

“എന്നാൽ… എന്നാൽ… എനിക്ക് …കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരുമ്മ തരുമോ…?”

ചോദിച്ച് കഴിഞ്ഞതും വേണ്ടായിരുന്നെന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി. പക്ഷേ അപ്പുറത്ത് നിന്ന് കേട്ടത് പുളഞ്ഞ് കുത്തിയ ഒരു സീൽക്കാരമാണ്.

“ഉഫ്.. ഫ്…ഫ്… എൻ്റെ പൊന്നേ… വേഗം വാ ഇച്ചായാ..ആ… ആ… ആഹ്…ഹൂ.. ഉമ്മ മാത്രം മതിയോടാ കളളാ…ൻ്റെ മുത്തേ….”

ഷീബ അലറിക്കൂവിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും ശക്തമായ രതിമൂർച്ചയിലെത്തി.

“ എന്താടീ പെണ്ണേ… ക്ഷീണിച്ചോ നീ…?”

അവൾക്ക് വീണ്ടും രതിമൂർച്ഛയുണ്ടായതറിഞ്ഞ ബെന്നി സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ പോ അവിടന്ന്… ഞാൻ ക്ഷീണിച്ചിട്ടൊന്നുമില്ല…”

തൻ്റെ രതിമൂർച്ച ബെന്നി അറിഞ്ഞെന്ന് മനസിലായപ്പോൾ ഷീബക്ക് നാണമായി.

“ഏതായാലും അധികം ക്ഷീണിക്കണ്ട… നമുക്കാവശ്യമുള്ളതാ…”

ബെന്നി ചെറുതായി അവളെ കളിയാക്കി.

“എന്ത്..?”

ഷീബ അവൻ്റെ വായിൽ നിന്ന് എന്തൊക്കെയോ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചു.

“അല്ല… അധികം ക്ഷീണിക്കെണ്ടെന്ന്..”

“അതല്ല…”

അവൾ ചിണുങ്ങി.

“ പിന്നെ..?”

“നമുക്കാവശ്യമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത്? അതെന്താ…?”

ഇതെല്ലാം പറയുമ്പോൾ താൻ പതിനെട്ടാം വയസിലേക്ക് കാലെടുത്ത് വെക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയായി ഷീബക്ക് തോന്നി.

“എടീമണ്ടീ… അതെല്ലാം കൂടി ഇപ്പത്തന്നെ ചീറ്റിച്ച് കളയണ്ട… അതൊക്കെ എനിക്കാവശ്യമുണ്ടെന്നാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്… ഇപ്പോ തിരിഞ്ഞോ… എൻ്റെ ചക്കരക്ക്…”