പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 3 [സ്പൾബർ] 1441

ബെന്നിയത് കേട്ടില്ല. പൂർണ ചന്ദ്രനെപ്പോലെ പ്രകാശിക്കുന്ന ആ മുഖം മാത്രമാണവൻ കണ്ടത്.

“ചേട്ടാ… ചേട്ടനോടാ അമ്മ ചോദിച്ചത്. ചായ എടുക്കട്ടേന്ന്..”

നിഖില വീണ്ടും ഇടപെട്ടു. ഇവളില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ തൻ്റെ പ്രണയം വാടിക്കരിഞ്ഞു പോയേനേയെന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി. അത്ര കൃത്യമാണ് അവളുടെ ഓരോ ഇടപെടലും.

“ ഞാൻ ചായ കുടിച്ചിട്ടാ പോന്നത്. അല്ലാതെ അമ്മച്ചി വിടില്ല… എന്നാ നമുക്കിറങ്ങാം…”?

“ എന്നാ പിന്നെ ഇറങ്ങിക്കോ അമ്മേ… ചേട്ടാ..ചേട്ടൻ ചെന്ന് ബാക്കിലെ ഡോറൊന്ന് തുറന്നിട്. അമ്മ അവിടെ കയറിക്കോളും..”
നിഖില പറഞ്ഞു. ബെന്നി എഴുന്നേറ്റ് ചെന്ന് കാറിൻ്റെ ബാക്ക് ഡോറ് തുറന്ന് പിടിച്ചുനിന്നു. ഷീബ അമ്മുവിൻ്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. പിന്നെ നിറയുന്ന കണ്ണുകൾ കൊണ്ടൊന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞ് ബെന്നി തുറന്ന് പിടിച്ച ഡോറിലൂടെ അവനെയൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ വേഗംകാറിനകത്തേക്ക് കയറി. ബെന്നി ഉടനെ ഡോറടച്ച് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്കിരുന്നു. അമ്മു ഇറങ്ങി വന്ന് പകുതി താഴ്തിയ വിൻഡോ ഗ്ലാസിലൂടെ കാറിനകത്തേക്ക് തലയിട്ട് പറഞ്ഞു.

“അമ്മേ… അമ്മ ഹൈവേയിലെത്തും വരെ അവിടെ കിടന്നോ.. അല്ലെങ്കിൽ ആരെയെങ്കിലും കണ്ടാൽ കുനിഞ്ഞിരുന്നാലും മതി… ചേട്ടാ..വണ്ടിയെടുത്തോ…”

അമ്മുവിൻ്റെ കരുതൽ ബെന്നിക്ക് വല്ലാതിഷ്ടമായി. അവൾക്കൊരു റ്റാറ്റ കൊടുത്ത് ബെന്നി വണ്ടി സ്റ്റാർട്ടാക്കി. പിന്നെ മെല്ലെ മുന്നോട്ടെടുത്തു. ബെന്നിയുടെ ഫോർച്യൂണർ ഗേറ്റ് കടന്ന് പോകുന്നത് ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണീരിനുള്ളിലൂടെ നിഖില നോക്കി നിന്നു. പിന്നെ വേഗം കണ്ണ് തുടച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു. തൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും വന്ന കണ്ണീർ ,തനിക്ക് കിട്ടാത്തതിലുള്ള സങ്കടം കൊണ്ടോ,
അമ്മക്ക് കിട്ടിയതിലുള്ള സന്തോഷം കൊണ്ടോ എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ നിഖിലക്കായില്ല.