പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 3 [സ്പൾബർ] 1417

“ഹ്…ഹൂ… എൻ്റിച്ചായാ…”

കയ്യിൽ നനവ് പടർന്നപ്പോൾ ബെന്നിക്ക് മനസിലായി, അവൾ കരഞ്ഞെന്ന്..

“എടീ..നിന്നോട് ഞാനെന്താ ഇന്നലെ പറഞ്ഞത്..ഇനി കരയരുതെന്ന് പറഞ്ഞോ..?
എന്നിട്ട് ഇപ്പോ എന്താ നീയീ ചെയ്യുന്നത്…?’

“ഇച്ചായാ… ഞാൻ കരഞ്ഞില്ല… സത്യമായും കരഞ്ഞില്ല…”

ഷീബ പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പിന്നെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞതോ…?”

“അത്… ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ഹൃദയം കൈമാറി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ…. എനിക്ക്… സന്തോഷം..”

ഷീബ ബെന്നിയുടെ കയ്യെടുത്ത് തൻ്റെ തുടയിൽ തന്നെ വെച്ചു. ബെന്നി സാരിയുടെ പുറത്തൂടെ തുടയിൽ പതിയെ തഴുകി.

“അത് സത്യം തന്നെയാടീ… ഒരു കൊല്ലം മുൻപാണ് ഞാൻ ആദ്യം കാണുന്നത്.. സത്യൻ ആദ്യമൊക്കെ കൃത്യമായി പലിശ തന്നിരുന്നു…പിന്നെ അവനെ പുറത്തെവിടെയും വെച്ച് കാണാതായി. അതാ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വരാൻ കാരണം.
എനിക്കീ വീട്ടിൽ ചെന്ന് ഭാര്യയുടെയും, മക്കളുടെയും മുന്നിൽ വെച്ച് പൈസയുടെ കണക്കൊക്കെ പറയുന്നത് ഭയങ്കര പ്രായാസമാ.. പക്ഷേ സത്യൻ മുങ്ങി നടക്കുന്നത് കൊണ്ട് എനിക്കവിടെ വരാതിരിക്കാനും കഴിയില്ല. അന്ന് സത്യൻ്റെ പിന്നിൽ നിന്ന് നീയെന്നെയൊരു നോട്ടം നോക്കിയിരുന്നു… ഹൊ… എൻ്റെ പൊന്നേ… ആ ഒറ്റനോട്ടം… അത് ചെന്ന് പതിച്ചത് എവിടെയാണെന്നറിയോ…ദേ… ഇവിടെ..”

അത് പറഞ്ഞ് ബെന്നി, ഷീബയുടെ കയ്യെടുത്ത് തൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ മിടിപ്പ് അവളുടെ വിരൽ തുമ്പിലൂടെ കയറി ദേഹമാകെ വ്യാപിച്ചു. അതിൻ്റെ അനുഭൂതിയിൽ അവളൊന്ന് പുളഞ്ഞു.

“പിന്നെ എൻ്റെ പ്രാർത്ഥന, എൻ്റെ പൈസ ഉടനെയൊന്നും സത്യൻ തരരുതേ എന്നായിരുന്നു. അവൻ പെട്ടെന്ന് പൈസ തന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെയീ ഇടത് ഭാഗത്ത് നീ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നോ…?”