പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 5 [സ്പൾബർ] 2417

ബെന്നി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി. അവൾക്ക് തൃപ്തിയായി.

“ അല്ലെടീ… നമുക്ക് മടങ്ങിയാലോ..? കുറേ ദൂരം തിരിച്ചോടാനുണ്ട്. ഇപ്പോ തിരിച്ചാൽ തന്നെ അവിടെയെത്തുമ്പോൾ രാത്രിയാകും. പോയാലോ…?”

അത് കേട്ട് ഷീബയുടെ മുഖം മങ്ങി. അവനോടൊപ്പമിരുന്ന് അവൾക്ക് മതിവന്നിട്ടില്ല. എങ്കിലും മടങ്ങിപ്പോയേ പറ്റൂ.

“നമുക്ക് മടങ്ങാം ഇച്ചായാ…”

അവൾ പതിയെ പറഞ്ഞു.
അവളുടെ നിരാശ ബെന്നിക്ക് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ ഇനി വൈകണ്ട. അത് ഷീബക്ക് പ്രശ്നമാവും.

“നീ നിരാശപ്പെടണ്ടടീ… നമുക്കിനിയും പോകാം… നന്നായി പ്ലാൻ ചെയ്ത് കുറേ ദിവസം തങ്ങി, നമുക്ക് ഉടനെത്തനെപോവാടീ… അത് പോരെ…?”

“ഉം… അത് മതി ഇച്ചായാ… അമ്മു ഒറ്റക്കല്ലേ വീട്ടിലുള്ളൂ…”

ഷീബ നിരാശ മറക്കാൻ പെട്ടെന്നൊരു കാരണം പറഞ്ഞു.
താൻ ഇന്നാണ് ജീവിച്ച് തുടങ്ങിയത് എന്നവൾക്ക് തോന്നി. ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ടാണ് തൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ പ്രകാശം പരന്നത്.

“ഇച്ചായാ..ഞാൻ..ഞാനിച്ചായനോടൊരു കാര്യം പറയട്ടെ… പറ്റില്ല എന്ന് മാത്രം ഇച്ചായൻ പറയരുത്…”

വലിഞ്ഞ് മുറുകിയ മുഖത്തോടെ ഷീബ പറഞ്ഞു.
എന്തോ ഗൗരവമുള്ള കാര്യമാണെന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി. മുന്നിൽ ഒരു ജംഗ്ഷൻ കണ്ട് ബെന്നി ,ഷീബയെ കയ്യുയർത്തി വിലക്കി. പിന്നെഅവിടുന്ന് വണ്ടി തിരിച്ച് മടക്കയാത്ര ആരംഭിച്ചു.

“ആ… ഇനി പറ..”

അവൻ ഷീബയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“ അത്… അതിച്ചായൻ ഇന്ന്… ഇന്ന് രാത്രി… വീട്ടിൽ..നമ്മുടെ വീട്ടിൽ.. നിൽക്കണം… പറ്റില്ലെന്ന് ഇച്ചായൻ പറയരുത്… ഞാൻ..ഞാനത്ര മാത്രം കൊതിച്ചു പോയി…”