പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.1 [Malini Krishnan] 196

“ഇന്ന് ഞാനും ഒരാളെ കണ്ടു…” ലോഹിത് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ആയിരുന്നു വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത് വേറെ ആരും അല്ല ഹൃതിക് ആയിരുന്നു. കയ്യിൽ ഒരു കവറുമായി അവൻ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. അവൻ വന്നതും കുറച്ചുനേരം സമീറിനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി നിന്നു, സമീർ തിരിച്ചും അങ്ങനെ തന്നെ. പെട്ടെന്ന് ഹൃതിക് അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചിട്ട് കയ്യിലുള്ള കവർ അവന് നേരെ നീട്ടി.

“കുറച്ച് മടുക്കുള ഹൽവയാണ്. നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി വാങ്ങിച്ചതാ കഴിച്ചോ” ഹൃതിക് അവരോട് പറഞ്ഞു.

“സമയം രാത്രി ആവാൻ ആയല്ലോ ഇത്രയും നേരം എന്തായിരുന്നു അവളുടെ കൂടെ പരിപാടി” സമീർ ഹൃതിക്നോട് ചോദിച്ചു.

“ഇത്രനേരം ഒന്നും അവളുടെ കൂടെ അല്ലായിരുന്നു വൈകുന്നേരം ഒരു ചായ മാത്രമേ അവളുടെ കൂടെ കുടിച്ചു അതിനുശേഷം ഇത്രയും നേരം ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു. ഇത് കേട്ടതും ലോഹിത് സമീറിനെ നോക്കി ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലേ എന്ന രീതിയിൽ തലയാട്ടി.

“വെറുതെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കണം തോന്നി അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നുമില്ല… ഇങ്ങനെ ഓരോ സമയം ഓരോ പെൺപിള്ളേരെ നോക്കി എനിക്ക് മതിയായി, ഞാൻ ഏതെങ്കിലും ഒരാളുടെ ഉറച്ചു നിൽക്കാൻ വേണ്ടി തീരുമാനിച്ചു” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“എന്റെ പൊന്നു, അവൾ എന്തു മാജിക് നിന്റെ അടുത്ത് കാണിച്ചത് അപ്പോഴത്തേക്ക് നിനക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ” സമീർ ചോദിച്ചു.

“ഏയ്, അവൾക്ക് വേറെ ആളൊക്കെ ഉണ്ടെടാ. ആള് നമ്മുടെ ഒരു സീനിയർ ആയിരുന്നു. ആരാണെന്ന് ഒന്നും ഞാൻ ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല. എന്നാലും അങ്ങനെ ഒരാൾ ഉണ്ടായിട്ടും അവൾ വൈകുന്നേരം എന്റെ കൂടെ ഒറ്റയ്ക്ക് ചായ കുടിക്കാൻ വന്നു. അതാണ് അത് എന്നെ ഇപ്പൊ ആകെ കൺഫ്യൂഷനിൽ ആക്കിയിരിക്കുന്നത്. അവൾക്കും ഇനി വല്ല താല്പര്യം കാണുമോ ആവോ” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു. ഇത് കേട്ടതും സമീർ ലോഹിത്തിനെ നോക്കി ഞാൻ നേരത്തേ പറഞ്ഞില്ലേ എന്ന രീതിയിൽ തലയാട്ടി. സമീറും ലോഹി പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു, കാര്യമൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഹൃതിക് അവരെ നോക്കി നിന്നു. ശ്രദ്ധിക്കുന്ന നിൽപ്പ് കണ്ട് സമീറും ലോഹിത് അവനോട് അവർ അത്രയും നേരം സംസാരിച്ച കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു…