പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.1 [Malini Krishnan] 220

“ഞാൻ ഇത്ര ഡീപ് ആയിട്ടൊന്നും ആർട്സ് പഠിച്ചിട്ടില്ല… എന്നാലും ഇത് വെച്ച് കണ്ടുപിടിക്കാ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ” ഇത് കേട്ട് അവൾ അവന് ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.

“അടുത്ത മാസം അല്ലെങ്കിൽ അത് കഴിഞ്ഞ് ഇവിടെ അടുത്ത് ഒരു എക്സിബിഷൻ നടക്കുന്നുണ്ട്. എന്റെ രണ്ടു പെയിന്റിംഗ് അതിലേക്ക് സെലക്റ്റ് ആയിട്ടുണ്ട് നിങ്ങൾ എന്തായാലും കാണാൻ വരണം” അവൻ അവളെ ക്ഷെണിച്ചു.

“കുറച്ച് സമയം ഉണ്ടലോ, ഞാൻ നോക്കാം. എന്ന ഞാൻ പോട്ടേ മോനെ പിന്നെ കാണാം” എന്നും പറഞ്ഞ് അവൾ പോയി. മോനോ… അത്ര വയസ്സ് വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവാൻ ചാൻസ് ഇല്ലാലോ…

കോളേജിലുള്ള സ്വിമ്മിങ് പൂളിന്റെ സൈഡിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ശ്രുതികയും ഹൃതിക്കും.

“അവന്മാർക്ക് നീന്താൻ ഒന്നുമറിയില്ല ഞാൻ ഇവിടെ വന്ന് നീന്തും അവര് രണ്ടുപേരും ഇവിടെ വന്നിരിക്കും അങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ഒരു പതിവ്” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“എന്നാപ്പിന്നെ നിനക്ക് അവന്മാർക്ക് നീന്തൽ പഠിപ്പിച്ചൂടെ” ശ്രുതികാ ചോദിച്ചു.

“പഠിപ്പിക്കാൻ ഇരുന്നിട്ട് ഒന്നുമില്ല ഒരു ശ്രമം നടന്നിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ പാളിപ്പോയി. അവരെ പഠിപ്പിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു ലാസ്റ്റ് ഞാൻ മുങ്ങും എന്നൊരു അവസ്ഥ വന്നതോടുകൂടി ഞങ്ങൾ അത് നിർത്തി” എന്ന് ഹൃതിക് പറയുന്നത് കേട്ട് അവൾ ചിരിച്ചു.

“നമുക്കെന്നാ ഇറങ്ങിയാലും” പൂളിലേക്ക് നോക്കി ശ്രുതിക ചോദിച്ചു. പൂളിലേക്ക് വരുമ്പോഴെങ്കിലും ഇവൾക്ക് അതിനൊത്ത് ഡ്രസ്സ് ചെയ്തൂടെ, ഇവിടെയും എല്ലാം മൂടിക്കെട്ടി വന്നിട്ടുണ്ട് എന്ന് ഹൃതിക് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു. അവരെ രണ്ടുപേരും പൂളിലേക്ക് ഇറങ്ങി നീന്താൻ തുടങ്ങി. ഓരോ റൗണ്ട് നീന്തിയതിന് ശേഷം, അവർ രണ്ടാമത്തെ റൗണ്ടും തുടങ്ങി…