പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.10 [Malini Krishnan] 166

“എന്റെ പേര് ആഷിക. ഞാൻ MA ഹിസ്റ്ററി ആണ് പഠിച്ചത്, അച്ഛനും അമ്മയും രണ്ടാളും ഒരു കമ്പനി റൺ ചെയ്യുന്നു, ഇതാണ് എന്റെ ഫസ്റ്റ് ജോബ് അപ്ലിക്കേഷൻ”

“MA ഹിസ്റ്ററി പഠിച്ചിട്ട് എന്തിനാ ബിസിനസ് ഫീൽഡിലേക്ക് വന്നത്”

“അങ്ങനെ ഒക്കെ ചോദിച്ച, അച്ഛൻ പറഞ്ഞു ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ” അവൾ പറഞ്ഞു. ഹൃതിക് അവളുടെ വയറിൽ ഒരു നുള്ള് കൊടുത്തു, അവൾ വേദന കൊണ്ട് ഒന്ന് കൂവി പോയി.

“എന്താടാ ഈ ചെയ്തത്, ഉ…”

“എന്തൊരു കട്ടി ഉള്ള വയർ ആടി, വർകൊണ്ട് ചെയ്യാർ ഉണ്ടോ നീ”

“ഞാൻ ഫുട്ബോളും ബാഡ്മിന്റണും കളിക്കാൻ പോവും. ഇനി എന്നെ എന്തേലും ചെയ്യാൻ നിന്നാൽ ഉണ്ടാലോ, മട്ട് മടക്ക ഒരെണ്ണം ഞാൻ അങ്ങോട്ട് തരും” അവൾ പറഞ്ഞു.

“പിന്നല്ലാതെ, എന്തിനാ ഇവിടെ ചേരുന്നത് എന്ന് ചോയ്ച്ചപ്പോ അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ് എന്നാണോ പറയാ… എന്ന പിന്നെ ഇതൊക്കെ വേണോ നേരെ അങ്ങോട്ട് കേറിയ പോരെ നിന്നക്” ഹൃതിക് ചോദിച്ചു.

“വെറുതെ ഇരികാന്തലോ എന്ന് കരുതിയിട്ട് അല്ലേടാ” അവൾ അവന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഹ്മ്മ്… അല്ല നീ ഇവിടെ നിന്നിട്ട് നാളെ അല്ലെ പോവുള്ളു” ഹൃതിക് അവളുടെ മുഖം തനി നേരെ തിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“നിന്റെ കൂടെ സ്റ്റേ അടിക്കുന്നു പരിപാടി ഞാൻ നിർത്തി. ഇപ്പോഴും എന്റെ അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ പിടിച്ച് ഒരു സൗര്യവും തരില്ല. പാവം പിടിച്ച് ഒരു പെൺകുട്ടിയെ… ച്ചി ച്ചി…” അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു.

“ഓഹ് ഒന്ന് പൊടി. എല്ലാത്തിനും നിന്ന് തന്ന് സുഗികുമ്പോ പരാതി ഒന്നും ഇല്ലാലോ നിനക്ക്” എന്നും പറഞ്ഞ് അവൻ അവളെ ഇക്കിളി ആകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ അവിടെ കിടന്ന് പിടഞ്ഞ് പിടഞ്ഞ് ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ ഒന്ന് അടങ്ങുന്നത് വരെ അവൻ കാത്ത്നിന്നു.