പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.10 [Malini Krishnan] 166

“ഡാ. ഉള്ളിൽ ഭയങ്കരമായ പ്രെശ്നം എന്തേലും ഉണ്ടായ എനിക്ക് അവിടെ നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല. അങ്ങനെ വല്ലതും സംഭവിച്ച എന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പോവാൻ നീ വരില്ലേ…” പ്രതീക്ഷയും സ്നേഹവും നിറഞ്ഞാ ആ മിഴികൾ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു. കൂടുതൽ ഒന്നും മിണ്ടാൻ നില്കാതെ അവൻ അവൾക്ക് തലയാട്ടി മറുപടി കൊടുത്തു.

ആ ഒരറ്റ ഉറപ്പിന്റെ ധൈര്യത്തിൽ അവൾ വീണ്ടും വീട്ടിലേക്ക് നടന്ന നീങ്ങി.

(അക്ഷമരായി കാത്തിരുന്ന എല്ലാവരോടും… ക്ഷെമിക്കണം വായനക്കാരെ. അടുത്ത ഭാഗം വരാനും അല്പം വൈകും, പക്ഷെ തീര്ച്ചിയായും വന്നിരിക്കും.

എന്ന് സ്വന്തം,

മാലിനി കൃഷ്ണൻ)