പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.10 [Malini Krishnan] 166

“നീ എന്താ എന്റെ റൂമിൽ. നിനക്ക് വരുമ്പോ ഒന്ന് ഡോർ മുട്ടികൂടെ…” നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ച് കൊണ്ട് ആഷിക ചോദിച്ചു.

“സൗകര്യം ഇല്ല, സഹിച്ചോ. ഞാൻ ഇവിടെയാ കിടക്കാൻ പോവുന്നത്”

“അത് പറ്റില്ല”

“സമ്മതം ചോദിച്ചില്ല. ഇഷ്ടപെടാത്തവർക്ക് എന്താ വേണ്ടത് എന്ന് വെച്ച എടുത്തിട്ട് പോവാം…”

“അത് എന്താ ഇന്ന് ഇവിടെ കിടക്കുന്നത്”

“ഞാൻ ഡിപ്രെഷനിൽ ആണ് പെങ്ങളെ, ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലെ എല്ലാം” റാഷിക പറഞ്ഞു. ഈ പറഞ്ഞതിന് പ്രേത്യകിച്ച് മറുപടി ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടും, എന്ത് പറഞ്ഞാലും അവൾ പോവുള്ള എന്നും അറിയുന്നതും കൊണ്ടും ആഷിക എതിർത്തില്ല.

രാത്രി റാഷിക അടുത്ത് കിടന്ന് സുഖമായി ഉറങ്ങിയപ്പോഴും ആഷിക ചിന്തകളിൽ മുഴുകി കിടന്നു.

(സമീർ…)

ഉച്ചയോട് അടുപ്പിച്ച് ശ്രീഹരിയേയും സമീറിനെ ശ്രീഹരിയുടെ അമ്മ ഒരു ചായ നൽകി എണീപ്പിച്ചു. ഇന്ന് അവന് വാക്ക് കൊടുത്തത് പോലെ തന്നെ സമീർ റാഷികയോട് പോയി സംസാരിച്ച് കാര്യങ്ങൾ ശെരി ആക്കി കൊടുക്കും. പക്ഷെ ഇവർ തമ്മിൽ ഉള്ള പ്രേശ്നത്തിൽ കൂടുതൽ പുകിൽ ഉണ്ടാകാനും റാഷികയെ ഹൃതികിന്റെ അടുത്തേക്ക് എത്തിക്കാനും ഉള്ള സമീറിന്റെ തന്ത്രത്തിന്റെ അവസാന ഘട്ടം ആയിരുന്നു ഇത്. ചായ എല്ലാം കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞതും സമീർ ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കി, പതിവില്ലാതെ അലൈലയുടെ ഒരു മെസ്സേജ് വന്ന കിടക്കുന്നു. മാസങ്ങളായി ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് പോലും നോക്കാത്ത ഇവൾ ഇപ്പൊ എന്തിനാണാവോ മെസ്സേജ് അയച്ചത് എന്നും ചിന്തിച്ച് അവൻ അവൾക്ക് മറുപടി കൊടുത്തു.

അലൈല : അല്ല കൂറേ ആയാലോ ഇതുവഴി ഒക്കെ വന്നിട്ട്, ഒരു അറിവും ഇല്ല