പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.10 [Malini Krishnan] 166

അവർ ഓഫീസിൽ എത്തിയതും അവളെ തിരയാൻ തുടങ്ങി, ഉച്ച സമയം ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ റാഷിക ക്യാന്റീനിൽ ഇരുന്ന് ഫുഡ് കഴിക്കുക ആയിരുന്നു, അവൾ സ്വന്തം കൂട്ട് ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. ശ്രീഹരി അവളെ ചൂണ്ടി കാണിച്ച് കൊടുത്തു.

“നീ വരണ്ട, ഞാൻ പോയി ഒന്ന് സംസാരിച്ച് നോക്കട്ടെ” എന്നും പറഞ്ഞ് ശ്രീഹരിയെ അവിടെ തന്നെ നിർത്തി സമീർ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

അവളുടെ തൊട്ടടുത്ത് പോയി അവൻ നിന്നു. അവൾ ഒരു അത്ഭുതത്തോട് കൂടി അവനെ നോക്കിയിരുന്നു.

“മെയ് ഐ…” ഇരിക്കാനായി സമീർ റാഷികയോട് അനുവാദം ചോദിച്ചു. അവൾ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അവനോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൻ ആരാണ് എന്ന് മനസ്സിലാവാതെ അവൾ അവൾ വെറുതെ ചിരിച്ചിരുന്നു.

“ഞാൻ സമീർ… ശ്രീഹരിയുടെ കൂടെ വർക്ക് ചെയുന്നത് ആണ്…”

“ഓഹ് പ്ളീസ്… ഇനിയിപ്പോ എന്താ, ആളെ വിട്ട് എന്നെ ചീത്ത വിളിക്കാൻ ഒക്കെ. മനസ്സമാധാനം തരില്ല എന്ന് ഉറപ്പിച്ചോ അവൻ”

“ഏയ്… അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ. അവൻ കൂറേ പെൺപിള്ളേരുടെ കൂടെ വർക്ക് ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ട്… ചെറിയ ഒരു കൺഫ്യൂഷൻ അത്രേ ഉള്ളു”

“അവൻ മാത്രേ പെൺപിള്ളേരുടെ കൂടെ വർക്ക് ചെയ്യുള്ളുവോ ഇയാളുടെ കമ്പനിയിൽ”

“അങ്ങനെ അല്ല… ഇവിടെ വരണ്ട ഒരു ആവിശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു, അപ്പൊ ആണ് ഇയാൾ ഇവിടെ ഒറ്റക് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടത്”

“നിന്റെ സിംപതി ഒന്നും എനിക്ക് വേണ്ട. ഇയാൾ ഒറ്റയൊരുത്ത കാരണം ആണ് ഞാൻ ഈ അവസ്ഥയിൽ എത്തിയത്. ഇപ്പൊ മറ്റേ ഹൃതികിന്റെ കാര്യം പറയണ്ട വല്ല ആവിശ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നോ…” കുറച്ച് ദേഷ്യത്തിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.