പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.11 [Malini Krishnan] 143

“സ്വന്തമായി ധൈര്യം ഇല്ലെങ്കിലും ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് ധൈര്യം കൊടുക്കുന്നുണ്ടാലോ, ഒരു സംഭവം തന്നെ” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“അല്ലടാ നാട്ടിൽ വെച്ച് ചെയ്താൽ അല്ലെ പ്രശ്നം ആവാൻ സാധ്യത ഉള്ളു. രജിസ്റ്റർ നമുക്ക് പുറത്തിന് ഇവിടുനിലും ചെയ്താലോ” സാം ചോദിച്ചു.

“ഈ പുറത്ത് എന്ന് പറയുമ്പോ…” ലോഹിത് ചോദിച്ചു.

“നമുക്ക് ആണോടാ കേരളത്തിന്റെ പുറത്ത് ആൾകാർ ഇല്ലാത്തത്. അങ്ങ് നാഗാലാ‌ൻഡിൽ നമ്മുടെ ആൾകാർ ഇല്ലേ, ആ രാജ്‌വീർ” സമീർ പറഞ്ഞു.

“അത് മതി… നീ ഒരു സംഭവം തന്നെ. ഇതാവുമ്പോ ആരും അറിയേം ഇല്ല, ഒരു ട്രിപ്പ്‌ പോവുന്നത് അവൾക്കും ഒരാശ്വാസം ആയിരിക്കുമലോ” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“അവിടെ പോയി വരുന്നത് വരെ ഒക്കെ ആരും അറിയാതെ എങ്ങനെയാടാ അവൾ വീട്ടിൽ നിന്ന് മാറി നിൽക്ക” ലോഹിത് തന്റെ സംശയം ചോദിച്ചു.

“അതൊരു പ്രശ്നം ആണ്, എന്നാലും ഈ വിവരും ആരും അറിയാതെ ഇരിക്കുക എന്നുള്ള നമ്മളുടെ ആവിശ്യം നടകുമലോ, അല്ലേടാ” സാം പറഞ്ഞു

“അത് മതി… വാ ഇപ്പൊ തന്നെ ഓഫീസിൽ കേറി ചോദിച്ചേക്കാം…” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു. ശേഷം മൂന്നുപേരും കൂടി ഉള്ളിലേക്ക് കേറി.

(രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിന്റെ ഉള്ളിൽ…)

“ഇന്ത്യയിൽ ഏത്‌ സംസ്ഥാനത്തിൽ നിന്ന് വേണമെങ്കിലും നിങ്ങൾക് മാര്യേജ് രജിസ്റ്റർ ചെയ്യാം” ഓഫീസർ പറഞ്ഞു.

“ഹാ… സൂപ്പർ. നാഗാലാ‌ൻഡിൽ നിന്നും മതി സർ അപ്പൊ” ആവേശത്തോട് കൂടി സമീർ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ ആണോ ആൾ, നാഗാലാ‌ൻഡിൽ ഉള്ളത് ആരാ?” ഓഫീസർ ചോദിച്ചു.

“അയ്യോ അവൻ അല്ല പൈയ്യൻ. ദേ, ഇവനാണ് ആൾ” ലോഹിത് ഹൃതിക്കിന് ചൂണ്ടി കാണിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.