പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.11 [Malini Krishnan] 143

“കാണാൻ ഒരു മലയാളിയെ പോലെ ഉണ്ടാലോ. അപ്പൊ പെൺകുട്ടി ആയിരിക്കും അല്ലെ നാഗാലാ‌ൻഡിൽ ഉള്ളത്” അയാൾ ചോദിച്ചു.

“പെൺകുട്ടിയും ഇവിടെ തന്നെ ഉള്ളതാ. ഞങ്ങൾക്ക് വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരു പരിചയക്കാരൻ ഉണ്ട് അവിടെ” സമീർ പറഞ്ഞു. അയാൾ ആ മൂന്നുപേരെയും പുച്ഛത്തോട് കൂടി നോക്കി.

“എന്താടാ, മൂന്നുംകൂടി രാവിലെ തന്നെ തമാശ കളിക്കാൻ ഇറങ്ങിയത് ആണോ. സർക്കാർ ഓഫീസേ കിട്ടിയുലൊ നിനക്കൊക്കെ തമാശ കാണിക്കാൻ” അയാൾ ചോദിച്ചു.

“എന്താ സർ പ്രശ്നം” ലോഹിത് ചോദിച്ചു.

“രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുന്ന രണ്ട് ആൾകാരിൽ ഏതേലും ഒരു പാർട്ടി ഉള്ള സ്ഥലത്ത് വെച്ച് വേണം വിവാഹം രജിസ്റ്റർ ചെയ്യാൻ. അല്ലാതെ നിങ്ങൾക് ടൂർ അടിക്കാൻ വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കി വെച്ച സംരംഭം ഒന്നും അല്ല ഇത്” അയാൾ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഫയലിൽ നോക്കി കൊണ്ട് ഇവരോട് പുച്ച്ത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“അറിയാത്തത് കൊണ്ടാണ് സർ. സോറി” ലോഹിത് പറഞ്ഞു. അവൻ പാലുരുമ്മി കൊണ്ട് സമീറിനെ നോക്കി, ലോഹിത് പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ തന്നെ ഒരു ഇളി തന്നെയായിരുന്നു മറുപടി.

“ഇതൊക്കെ ഒന്ന് ഓൺലൈനിൽ തിരക്കിയ അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ അല്ലെ ഉള്ളു. വെറുതെ മനുഷ്യനെ മെനകെടുത്താൻ”

“അല്ല സർ എന്തായാലും ഇവിടെ വരെ വന്ന് പോയി, സാറിന്റെ സമയവും മെനകെടുത്തി, എന്ന പിന്നെ എന്താ ചെയ്യണ്ടത് എന്നും കൂടി പറഞ്ഞ…” തല ചൊറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് സമീർ ചോദിച്ചു. അയാളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും ആ പുച്ഛഭാവം മാറിയതും ഇല്ല മാറാൻ ഒട്ട് ഇവന്മാർ സമ്മതിച്ചതും ഇല്ല.

“ഇതൊക്കെ ഓൺലൈൻ ആയിട്ട് ചെയാവുന്നത്തെ ഉള്ളു. ഈ കാണുന്ന സൈറ്റിൽ കേറി രജിസ്റ്റർ ചെയ്യണം, രണ്ടാളും ചെയ്യണം, പൈയ്യനും പെണ്ണും. അത് കഴിഞ്ഞ ഉടനെ രണ്ടുപേരുടെയും ഫോട്ടോയും ഐ. ഡി. യും ഏതേലും ഒരു ഗസറ്റെഡ് ഓഫീസർ അറ്റസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടും ഉണ്ടാവണം.