പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.11 [Malini Krishnan] 143

സമീറിന്റെ ഒപ്പം മുൻസീറ്റിൽ ഹൃതികും ഉണ്ടായിരുന്നു, പിന്നിൽ ആശികയും ലോഹിതും.

രണ്ടും പരസപരം നോക്കി ചിരിച്ചു.

“ഫുൾ കറുപ്പിൽ വന്നത് നന്നായി, ആർക്കും കാണാൻ പറ്റില്ലാലോ നിന്നെ” അവളുമായുള്ള നിശബ്ദത മുറിച്ച് കൊണ്ട് ലോഹിത് ചോദിച്ചു. അതിന് അവളുടെ ഭാഗത് നിന്നും ഒരു ചിരി മാത്രമായിരുന്നു മറുപടി.

“പെങ്ങളെ… നമ്മൾ പരിചയപ്പെട്ട സാഹചര്യവും അന്ന് നടന്നതൊന്നും അത്ര നല്ല കാര്യങ്ങൾ അല്ല എന്ന് അറിയാം പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാൻ പറ്റും. പോട്ടെ ക്ഷേമിച്ചേക്ക്” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“അതൊന്നും ഒരു പ്രെശ്നം അല്ല. ഞാൻ അതൊക്കെ എപ്പോഴേ വിറ്റു. പിന്നെ, ഞാനും സോറി, ഞാനും അന്ന് അത്ര നല്ല രീതിയിൽ ഒന്നും അല്ലാലോ പെരുമാറിയത്” ആഷിക മറുപടി കൊടുത്തു. വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നതിന് ശേഷം ഇപ്പോഴാണ് പേടി ഒക്കെ മാറി അവൾ ഒന്ന് മിണ്ടി തുടങ്ങിയത്. അവർ പിന്നെയും കൂറേ നേരം മിണ്ടി, പക്ഷെ ഇതിന്റെ ഇടയിൽ ആഷികയും ഹൃതികും അധികം മിണ്ടിയില്ല. ബീച്ചിന്റെ മുന്നിലൂടെയായി അവർ കുറച്ച് നേരം വണ്ടി ഓടിച്ചു, അവിടെ പാതിരാത്രി തുറന്ന കടകളിൽ പോയി ചായ എല്ലാം കുടിച്ചു, അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചെയ്ത് നേരംവെളുപ്പിച്ചു. ആഷികയെ അവളുടെ കൂട്ടുകാരി പ്രിയയുടെ വീട്ടിൽ ആക്കിയ ശേഷം…

“ഇതാ നിനക്ക് മാറാൻ ഉള്ള ഡ്രസ്സ്. ഒരു ചുരിദാർ ആണ്” എന്നും പറഞ്ഞ് ഹൃതിക് തന്ടെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു പൊതി എടുത്ത് അവൾക് കൊടുത്തു. അതിൽ നോക്കി ചിരിച്ച ശേഷം അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ് അവനെ വാരിപുണർന്നു. അവന്റെ ഷിർട്ടിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ കുറച്ച് നേരം നിന്നു.