പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.11 [Malini Krishnan] 143

“ഇവൻ ഇപ്പോഴും ജോലി പോയതിന്റെ സങ്കടം ഉണ്ടോ…” അച്ഛൻ ചോദിച്ചു.

“അഹ്, മുഴുവനായി അത് അങ്ങോട്ട് വിട്ട് പോയിട്ടില്ല” അമ്മ പറഞ്ഞു.

“അവന് കിട്ടുന്ന ശമ്പളത്തിന്റെ നല്ല ഒരു ഭാഗം അവന്റെ തന്നെ ലോൺ അടക്കണം. പുനെയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സമയത്ത് വീട്ടിലേക്ക് തന്നോണ്ടിരുന്ന അത്ര പൈസ ഇപ്പൊ വീട്ടിലേക്ക് തരാൻ പറ്റുന്നില്ല, ചില്ലപോ അതിന്റെ ഒക്കെ ആയിരിക്കും” ചേട്ടൻ മറുപടി കൊടുത്തു.

“ശെടാ… ഞാൻ ഇപ്പൊ എന്ത് ചെയ്‌താൽ ആണ് ഇതൊന്ന് ശെരിയാവ. അവന് വേണ്ടി കുറച്ച് ചോക്ലേറ്റും സാധനങ്ങളും ഒക്കെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. അതൊക്കെ കൊടുത്ത ചിലപ്പോ റെഡി ആവും അല്ലെ” അച്ഛൻ ചോദിച്ചു. അത് കേട്ടതും അമ്മയും ചേട്ടനും പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു.

“നിങ്ങൾ എന്താ ഏട്ടാ ഈ വിചാരിച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നത്, അവൻ നിങ്ങൾ പണ്ട് കണ്ട സ്കൂൾ പയ്യൻ ഒന്നും അല്ല ഇതൊക്കെ ആയിട്ട് ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും അത് വെച്ച് സന്തോഷിക്കാൻ” ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു.

“ആന്നെ. അവന്റെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം വേഗം തന്നെ ശെരിയാവും. അച്ഛൻ ആ കൊണ്ടുവന്ന സാധനങ്ങൾ എല്ലാം എനിക്ക് തന്നേക്ക്, എനിക്ക് അങ്ങനെ സ്കൂൾ പ്രായത്തിലെ ഇതൊക്കെ ഉപയോഗിക്കു എന്നൊന്നും ഇല്ല” ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു.

“നിന്നക് ഉള്ളത് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടടാ ഞാൻ” എന്നും പറഞ്ഞ് അവന്റെ തൊലിൽ തട്ടി കൊണ്ട് അച്ഛൻ എല്ലാരേയും കൂട്ടി ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. അതെ സമയം തന്നെ മുറിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് സാധനങ്ങൾ എല്ലാം വെച്ച ശേഷം അവരുടെ ഒപ്പം ഹാളിലേക്ക് പോയി, എല്ലാവരും കൂടി അവിടെ സംസാരിച്ച് ഇരുന്നു.