പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.11 [Malini Krishnan] 143

ആഷിക : അപ്പൊ നീ എന്തിനാ എന്നെ ആലോചിച്ചത്… ഹ്മ്മ്

ഹൃതിക് : അല്ല… ഹി. അത് വിട്, നിന്നെ എപ്പോഴാ ഒന്ന് കാണാൻ പട്ട

ആഷിക : നാളെ തന്നെ കണ്ടേക്കാം, ഇനിയിപ്പോ എന്നെ കാണാൻ പറ്റാത്തോണ്ട് നിനക്ക് ഒന്നും പറ്റണ്ട. രാവിലെ വീട്ടിന് ഇറങ്ങുമ്പോ പറയാം ഞാൻ. നീ ഈ ഭാഗത്തേക്ക് ഒന്ന് വരാൻ നിക്കണ്ട, ഞാൻ സ്ഥലം പറയാം

ഹൃതിക് : അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ എന്ന. അപ്പൊ നാളെ കാണാം. ഗുഡ് നൈറ്റ്‌

എന്നും പറഞ്ഞ് അവർ ഫോൺ വെച്ചു. ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ മടുപ്പായിരുന്ന അവൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന ഏകാശ്വാസമായ അവന്റെ ഫോൺ കാലും അവസാനിച്ചു, നാളെ ഇനി അവനെ കാണാലോ എന്നോർത്ത് ആഷിക ജന്നലിൽ തല ചായിച്ച് പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ തന്നെ കുളിച്ച് ഒരുങ്ങി കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് ഒരു ചെറിയ പൊട്ടും തൊട്ട് പതിവിലും വിപരീതമായി ചുരിദാർ എല്ലാം ഇട്ട് തയ്യാറായി ആഷിക നിന്നു. ബ്രേക്ഫാസ്റ് കഴിക്കാനായി പോയപ്പോ എല്ലാവരും അവൾക്ക് മുന്നേ കഴിച്ച് പോയിരുന്നു, ഒറ്റക് ഇരുന്ന് കഴിച്ചതിന് ശേഷം പുറത്ത് പോവുന്ന കാര്യം ആരോടെങ്കിലും പറയാനായി അവൾ ആ വീട്ടിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു പക്ഷെ ആരെയും കണ്ടില്ല, പുറത്തേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങി.

“എങ്ങോട്ടാ മോളെ പോവുന്നത്…” പുറകിൽ നിന്നും ഒരു കട്ടി ശബ്ദത്തിൽ ഒരു ചോദ്യം വന്നു, അത് അവളുടെ അച്ഛൻ ആയിരുന്നു.

“അത് അച്ഛാ… കുറച്ച് സാധങ്ങൾ ഒക്കെ വാങ്ങാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു” അവൾ തല താഴ്ത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എന്താ വേണ്ടത് എന്ന് വെച്ച ലിസ്റ്റ് തന്ന മതി, മഞ്ജു (വീട്ടിലെ സഹായത്തിന് നിൽക്കുന്ന ആൾ) പോയി വാങ്ങി കൊടുവന്നോളും”