പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.12 [Malini Krishnan] 127

“ആഷിക…” പെട്ടന് മുന്ന് വാതിൽ തുറന്ന് കൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്ക് കേറി വന്ന അവരുടെ അമ്മ കണ്ടത്ത് രണ്ടുപേരും കൂടി അടി ഉണ്ടാകുന്നത് ആയിരുന്നു. അമ്മ വേഗം തന്നെ രണ്ടുപേരുടെയും അടുത്തേക്ക് ഓടി ചെന്ന ശേഷം അവരെ പരസ്പരം മാറ്റി നിർത്തി.

“എടി മഞ്ജു… നീ ഇതൊന്നും കാണുനിലെ, നിന്നെ ഒക്കെ പിന്നെ എന്തിനടി ഇവിടെ പണിക്ക് നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്” അമ്മ അവിടെ പണിക്ക് വരുന്ന ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞു. അവർ കാര്യം എന്താണ് എന്ന് അറിയാതെയും മനസ്സിലാവാതെയും അത്ഭുതത്തോട് നോക്കി നിന്നു.

അമ്മ നോക്കുമ്പോ റാഷിക അവളുടെ കൈ വേദന കാരണം പിടിച്ച് വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.

“നീ എന്താടി എന്റെ മോളെ ചെയ്തത്”

“കൊല്ലണം എന്നായിരുന്നു വിചാരിച്ചത്, പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അമ്മ കേറി വന്നു” ആഷിക പറഞ്ഞു.

“നീ ആരണാടി നിന്റെ വിചാരം, വല്യ പെണ്ണ് അല്ലെ തള്ളണ്ട എന്ന് വെച്ച് വിടും നീ എന്റെ കൈയിൻ ഏറുന്ന വാങ്ങുന്നോ”

“അമ്മ ഇവിടെ എന്താ നടന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചോ, ഇല്ല… കണ്ടു, ബാക്കി ഒക്കെ അമ്മേടെ സൗകര്യത്തിന് അനുസരിച്ച് ഊഹിച്ചു, ഇനിയിപ്പോ ചോദിച്ചിട്ട് ഞാൻ എന്തേലും പറഞ്ഞ അമ്മ അത് വിശ്വസിക്കുമോ അതും ഇല്ല” ആഷിക പറഞ്ഞു.

“ഇനി രണ്ടാളെയും ഞാൻ ഒരിക്കലും ഒരുമിച്ച് കണ്ട് പോകരുത്. കേറി പൊടി മുറിയിലേക്ക്. ബാക്കി അച്ഛൻ വന്നിട്ട് തീരുമാനം ആക്കി തരും” അമ്മ പറഞ്ഞു. അവർ രണ്ടുപേരും പോയോ എന്നുപോലും നോക്കാതെ അമ്മ മുറിയിലേക്ക് കേറി പോയി, നേരെ ഫോൺ എടുത്തു.

“ഏട്ടാ, വർക്ക് കഴിഞ്ഞ എത്രയും പെട്ടന് വീട്ടിലേക്ക് വരണം. ഇത് ഇങ്ങനെ വിട്ട ശെരി ആവില്ല…” പദ്മിനി ഫോണിലൂടെ വിളിച്ച് ഭർത്താവിനോട് പറഞ്ഞു. വിവരം കേട്ടതും കയം എന്താണ് എന്ന് വ്യക്തമയിലെങ്കിലും കാളിദാസൻ വേഗം തന്നെ ഓഫീസിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പണികൾ തീർക്കാൻ ശ്രേമിച്ചു.