പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.2 [Malini Krishnan] 145

“ഓഹ്… ഇപ്പോഴും ആ രോമാഞ്ചം അങ്ങോട്ട് പോവുന്നില്ല. ഹൃതികെ, നീ ആ വീഡിയോ ഒക്കെ ഇങ് അയച്ചേ, രണ്ട് സ്റ്റോറി ഇട്ടേക്കാം” സാം പറഞ്ഞു.

“നീ അല്ലേടാ പൊന്ന് മോനെ ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുത്തപ്പോ സ്റ്റോറിയും കോപ്പും ഒന്നും ഇടേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത്. തൽകാലം അയക്കുന്നില്ല”

“ഓ… ഞാൻ ഒരു ആവേശത്തിൽ എല്ലാം മറന്നു. സ്റ്റോറി വേണ്ട, മച്ചാനെ കൊണ്ട് വരപ്പിക്കാലോ, അല്ലേടാ… ലോഹി… ഇവൻ എവിടെ” എന്നും പറഞ്ഞ് സാം ചുറ്റും നോക്കി, ഒപ്പം ഹൃതിക്കും. അപ്പോഴാണ് എതിർ ദിശയിലേക്ക് പോവുന്നത് കണ്ടത്. ലോഹിത് പരിപാടി നടത്തിയ ആൾക്കാരുടെ അടുത്തേക്ക് പോവുക ആണ് എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായി.

(ഹിന്ദിയിൽ) “ഇങ്ങനെ മൃഗളങ്ങളോട് ക്രൂരത കാണിച്ച് പൈസ ഉണ്ടാകുമ്പോ കുറ്റബോധം ഒന്നും തോന്നാറിലെ… ഇങ്ങനെ നിയമവിരുദ്ധമായി എന്തേലും ചെയ്യുന്നതിന് പകരം വേറെ എന്തേലും ഒക്കെ ചെയ്തുടെ തനിക്ക്” ലോഹിത് രാജ്‌വീറിനോട് ചോദിച്ചു. നിന്ന് ഇടത്ത് നിന്ന് തന്നെ അയാൾ തല ചേറിച്ച് ഇവനെ നോക്കി.

“গতিকে, আপুনি পশু কল্যাণ বিভাগৰ” എന്ന് അയാളുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരാൾ ഇവനോട് ചോദിച്ചു.

“ഇങ്ങനെ മനസ്സിലാവാത്ത ഭാഷയിൽ സംസാരിക്കാൻ അറിയാത്ത കൊണ്ടൊന്നും അല്ല. ഒരു മര്യാദയുടെ പുറത്ത് ഞാൻ ഹിന്ദിയിൽ സംസാരിച്ചത്, അത് തിരിച്ച് തരാൻ പറ്റില്ല എന്ന് വെച്ച എങ്ങനെയാ…” ലോഹിത് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മൂന്ന് നാല് ആളോടായി ചോദിച്ചു. അവിടെ എന്താ സംഭവിക്കുനത്ത് എന്ന് കുറച്ച് അപ്പുറത് നിന്ന് ഹൃതിക്കും സാമും നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹിതിന്റെ നിൽപ്പും ഭാവവും കണ്ട് എന്തോ വശപ്പിശക്ക് തോന്നി അവർ അങ്ങോട്ടേക്ക് നടന്നു.